CarelBrendel.nl

“Tel je zegeningen,” twitterde ik in april toen de naam van oud-politica Femke Halsema in de media verscheen als voornaamste kandidaat voor het burgemeesterschap van Amsterdam. Ik herhaal deze uitspraak nu Halsema definitief is benoemd als opvolgster van de betreurde Eberhard van der Laan. Want ik behoor beslist niet tot degenen die bij voorbaat roepen dat het helemaal niks gaat worden met de eerste vrouw en GroenLinkser op het pluche van de hoofdstad.

Zegening nummer 1 is het snelle vertrek van de karakterloze flapdrol Jozias van Aartsen. Maar die zegening gold natuurlijk voor alle kandidaten. Alles en iedereen zou beter zijn geweest dan Van Aartsen, met uitzondering van de verschrikkelijke Alexander Pechtold. Zelf heb ik het idee dat de vrijzinnige humanist Boris van der Ham het meest geschikt was voor Amsterdam. Het voormalige D66-Kamerlid had vermoedelijk beter gelegen bij het rechtse deel van de gemeenteraad dat weinig trek heeft in Halsema. Maar helaas, Boris heeft niet gesolliciteerd, en het is de vraag of hij in dat geval zou zijn voorgedragen.

Mijn zegeningen 2 en 3 zijn wel serieus. Halsema stond als actief politicus op de bres voor de vrijheid van meningsuiting. In 2006 vocht ze als een leeuw voor Ayaan Hirsi Ali toen VVD-minister Rita Verdonk een dolkstoot in de rug van haar ex-Somalische partijgenote had gestoken. Halsema zag niets in het eerste proces-Wilders en het is mede haar verdienste dat René Danen en Mohammed Rabbae, de aanjagers van dit proces, bij GroenLinks op een zijspoor werden gezet.

Zeker, Halsema was in 2010 de architect van een motie waarin een ruime Kamermeerderheid uitsprak dat het tegengaan van islamisering geen doelstelling mocht zijn van het kabinetsbeleid. Halsema is daarnaast voorstander van het toestaan van de hoofddoek bij de politie, in mijn ogen een ernstige schending van de neutrale uitstraling die agenten horen te hebben.

Als GroenLinks-leider toonde Halsema zich echter allerminst een fan van de islam. Op een conferentie in oktober 2010 zei ze: “Juist omdat ik de godsdienstvrijheid serieus neem, kan en wil ik niet wegdeinzen voor de intolerantie die, met name de meer orthodoxe islam herbergt.” Na haar vertrek maakte Halsema een islamserie voor de publieke oproep. In vraaggesprekken rond deze serie uitte ze haar zorgen over de opmars van de “olie-islam”, exportproduct van Saoedi-Arabië en andere Golfstaten. Halsema: “Saoedi-Arabië geldt als een bondgenoot. Er zit geld en olie. Dat is heel slecht nieuws voor vrouwen. Niet alleen de niqab die ze over de hele wereld exporteren, maar ook de zedelijkheidsregels. Je ziet de olie-islam machtiger worden. Ik zou willen dat we daar in het Westen wat meer stelling tegen zouden willen nemen.”

Als burgemeester krijgt Halsema straks rechtstreeks te maken met de olie-islam want die heeft zich ook in Amsterdam gevestigd in salafistische moskeeën en in gebedshuizen van de Moslimbroederschap. Hopelijk stelt ze zich minder naïef op dan haar voorgangers Van der Laan en Van Aartsen die juist met de islamisten in zee gingen om het radicalisme onder jonge moslims tegen te gaan.

Niet alles aan Halsema is welgedaan. Ik laat het aan haar tegenstanders over om ruimer in te gaan over haar vermeende arrogantie en elitarisme of te wijzen op haar gebrek aan bestuurlijke ervaring. Zelf was ik in het verleden nogal verbaasd over het gemak waarmee Halsema zich na de moord op Theo van Gogh (wiens meningsvrijheid ze wel fel verdedigde) op sleeptouw liet nemen door Stop de Hetze!, een frontorganisatie van de Internationale Socialisten, die allerlei mainstream politici wist te winnen voor een manifest dat een nogal eenzijdige visie op de situatie in het land gaf.

Halsema zette deze lijn in het voorjaar van 2005 voort door een nogal hysterisch getoonzette rede op het partijcongres van GroenLinks. Het is geen wonder dat de Internationale Socialisten, die eerder een blauwtje hadden gelopen bij hun pogingen om bij de SP te infiltreren, nu hun hoop zetten op GL.

Daar hadden ze al een bondgenoot in partijcoryfee Rabbae. Het scheelde niet veel of Danen, de spil van het extreemlinkse activisme, was doorgedrongen tot het landelijke partijbestuur. Een selectiecommissie kandideerde Danen in 2009 voor twee functies. “Zijn netwerk kan veel betekenen voor GroenLinks,” aldus de kandidatencommissie, waarvan toenmalig jongerenleider Jesse Klaver een van de leden was. Pas op het laatste moment, gealarmeerd door de publiciteit en het protest van GL-kader uit de provincie, verhinderden Halsema en partijvoorzitter Henk Nijhof de verkiezing van Danen.

Eind 2010 lieten de Internationale Socialisten dan ook geen traan om het vertrek van Halsema uit de landelijke politiek. Halsema ligt niet alleen slecht bij extreemlinks maar ook bij de social justice warriors. In 2016 keerde ze zich fel tegen de opmars van de identiteitspoliek. Iemand uit dat kamp vindt haar “een problematische witte elitaire vrouw die niet intersectioneel is in haar feminisme”. Dat Halsema weinig goed kan doen bij deze sektariërs pleit heel erg voor haar.

Amsterdam is een van de weinige steden waar sommige politieke partijen hun oor laten hangen naar extreemlinks. De gemeenteraad waant zich soms als het bestuur van een republiek die landelijke wetgeving niet hoeft uit te voeren. Recentelijk nog was er een “antiracistische” demonstratie waarbij GroenLinks de straat op ging samen met antidemocratische groepen als Antifa en de Internationale Socialisten en met dubieuze partijen als DENK en BIJ1. Als Halsema vasthoudt aan haar onafhankelijke gedachtegoed, dan kunnen er nog leuke confrontaties komen tussen de links-liberale burgemeester en de gestaalde kaders rond de Amsterdamse GL-wethouder Rutger Groot Wassink.

Daarbij wens ik Halsema veel succes. Ik hoop echt dat mijn gematigde enthousiasme voor haar benoeming geen gevolg is van een ernstige zinsbegoocheling.

Weerzien op de kade in Rotterdam met (van links naar rechts) Mohammed Akkari, onbekende journalist, Zaher Birawi en Ibrahim Akkari.

De doortocht van de vier schepen van het Scandinavische Gaza Flotilla heeft in Nederland weinig opzien gebaard. Een geïmproviseerde ontmoeting met sympathisanten in Groningen, een kleinschalige botenparade door de hoofdstedelijke grachten, een “publieksdebat” in een achteraf buurthuis in Amsterdam, een uitzwaaimiddag in de Rotterdamse haven, en vertrokken waren de scheepjes, op weg via andere Europese havens naar een vrijwel zekere onderschepping door de Israëlische marine.

In een eerder blog schreef ik dat de opvarenden en steunbetuigers bewust of onbewust meedoen aan een propagandaproject van Hamas en de Moslimbroeders. De islamisten zijn prominent aanwezig rond de nieuwste Gazavloot, maar over hun bemoeienis lezen we niets in de media of op de Facebook-pagina van de Nederlandse Gaza Flotilla Coalition. Met enkele foto’s probeert dit blog in dit tekort te voorzien.

Zaher Birawi, topman in de Europese pro-Hamas-lobby (links) in Kopenhagen met opvarenden van de nieuwe Gazavloot.

Vanaf het prille begin in 2010 speelt het International Committee for Breaking the Siege on Gaza (ICBSG, ook wel International Committee to Break the Siege of Gaza genoemd) een hoofdrol bij de opeenvolgende Gazavloten. De eerste leider was Mohammed Sawalha, bestuurslid van de Finsbury Park moskee in Londen. Volgens BBC Panorama (2006) is Sawalha een naar Londen uitgeweken Hamas-commandant. In september 2017, tijdens een bezoek van een Hamas-delegatie aan Moskou, werd bekend dat Sawalha lid is van het politburo van de terreurbeweging.

Zaher Birawi (met grijs jasje) tijdens een debatavond in Amsterdam.

De huidige voorman van ICBSG is de in Jordanië geboren Britse Palestijn Zaher Birawi. Hij is bestuurslid geweest van de Muslim Association of Britain (de Britse Moslimbroeders) en was directeur van het Palestinian Return Centre in Londen, de organisatie achter de Palestinians in Europe Conference, waarvan de voorlaatste editie vorig jaar werd gehouden in Rotterdam. Birawi is directeur van de Alhiwar TV, een propagandazender van de Britse Moslimbroeders. De Israëlische autoriteiten beschouwen Sawalha en Birawi als leden van het “Hamas hoofdkwartier in Europa”, waartoe zij ook “onze” Amin Abou Rashed en zijn European Campaign to End te Siege on Gaza” rekenen.

Amin Abou Rashed (rechts) en leden van de Palestijnse Gemeenschap Nederland tijdens de tussenstop van de Gazaboten in Rotterdam.

Uit zijn Facebook-pagina blijkt dat Birawi een belangrijke rol speelt in de organisatie van het Scandinavische Gaza-konvooi. Hij zwaaide op 21 mei de schepen uit in Kopenhagen, dook op tijdens het publieksdebat in Amsterdam, en stond op de kade in Rotterdam. Daar begroette hij twee oude bekenden. Ibrahim Akkari, vice-voorzitter van Europe Trust Nederland, vastgoedorganisatie van de Nederlandse Moslimbroeders, en zoon Mohammed Akkari, jeugdig NIDA-lid en in 2016 mede-organisator van een EuroPal-evenement waar behalve Birawi ook NIDA-leider Nourdin el Ouali de deelnemers toesprak.

Zaher Birawi bij aankomst van een Gazaschip in Brighton.

Na vertrek uit Nederland zette een deel van de Gaza-vloot koers richting Brighton, waar Birawi vooraan stond om de bemanning te begroeten.

De Nederlandse pro-Hamas-activist Amin Abou Rashed (tweede van rechts), oprichter van de European Campaign to End the Siege of Gaza, verwelkomt de Gazavloot in Amsterdam.

Een quizvraag. Wanneer tekenden de oud-ministers Laurens-Jan Brinkhorst en Jan Pronk en de priester Antoine Bodar als Bekende Nederlanders een steunverklaring voor de Gazavloot? Was dat in 2011 of 2018? Het antwoord luidt: in beide jaren. Het drietal was er in 2011 bij om zijn steun te verklaren aan de opvarenden van de (uiteindelijk niet uitgevaren) Nederlandse boot richting Gaza, en is dit jaar opnieuw van de partij nu een Scandinavische vloot via onze wateren opstoomt naar de Israëlisch-Palestijnse kust.

Dat laatste is aanleiding voor een botenparade door de Amsterdamse grachtengordel (een soort Gaza Pride) en een publieksdebat van vooral gelijkstemden in een hoofdstedelijk buurthuis, beiden gepland voor vrijdag (1 juni). Twee Nederlanders varen een stukje mee richting Gaza. Het gaat om de hier studerende Gazavloot-activist Awni Farhat en om Lydia de Leeuw, die in 2011 enige tijd secretaris was van de Stichting Nederland-Gaza, de organisatie achter de Nederlandse Gazaboot.

Opmerkelijk vind ik de terugkeer van Bodar. De geleerde priester verklaarde destijds namelijk bij Knevel & Van den Brink dat hij zijn steun zou intrekken voor de tweede Gazavloot als zou blijken dat het om een onderneming ging van Hamas en de Moslimbroederschap. Op dat moment was al volop bekend dat internationale organisaties van deze beweging aan de touwtjes trokken bij het allereerste Gaza Flotilla (zie het rapport (pdf) van de gedegen onderzoeker Steven Merley). Ook de inbreng van Nederlandse Moslimbroeders zoals Amin Abou Rashed en Ibrahim Akkari en organisaties als Stichting ISRAA en de Federatie van Islamitische Organisaties in Nederland (FION, destijds de Nederlandse afdeling van de Europese federatie FIOE) was in 2011 volop bekend. Bodar liet echter niets meer van zich horen, ook niet toen Nederlandse journalisten weigerden zich in te schepen vanwege de onopgehelderde hoofdrol van Abou Rashed.

Nog steeds, net als in 2010 en 2011, zitten frontorganisaties van de Moslimbroederschap in de Freedom Flotilla Coalition. Het gaat om het International Committee for Breaking the Siege of Gaza, de European Campaign to End te Siege of Gaza en de Turkse hulpstichting IHH. Namens het International Committee for Breaking the Siege of Gaza reisde de vooraanstaande Britse pro-Hamas-activist Zaher Birawi vorige week naar Kopenhagen om een spandoek van zijn organisatie op te hangen en de jongste propagandavloot uit te zwaaien.

Zaher Birawi, topman in de Europese pro-Hamas-lobby (links), in Kopenhagen met opvarenden van de nieuwe Gazavloot.

Bodar volhardt dus in zijn zonden want ondanks zijn zelfverklaarde bezwaren tegen Hamas heeft hij een nieuwe steunverklaring voor de Gazavaarders ondertekend. In het kielzog van Bodar, Pronk en Brinkhorst melden zich nieuwe ex-ministers. Dit keer hebben de Nederlandse organisatoren onder anderen Hedy d’Ancona, Bert de Vries en Klaas de Vries gestrikt. Van de nog actieve politici heeft DENK-aanvoerder Tunahan Kuzu getekend.

Bodar is gerangschikt onder de noemer “academici”, anders gezegd: bij de activisten met een titel voor hun naam. Hier vinden we ook (zonder dat hun IS-lidmaatschap wordt genoemd) de Internationale Socialisten Pepijn Brandon en Peyman Jafari naast Anne de Jong, die in 2010 met Abou Rashed meereisde op de eerste Gazavloot. Sympathiserende kunstenaars zijn onder anderen de schrijvers Jan Siebelink en Rosita Steenbeek.

Tenslotte is er het bekende scala van bij de Palestijnse zaak betrokken organisaties, zoals DocP, het Nederlands Palestina Komitee en Rotterdam voor Gaza. Extreemlinks is uiteraard vertegenwoordigd via de Internationale Socialisten, de Revolutionaire Eenheid en Rode Morgen. De Amsterdamse afdelingen van DENK en BIJ1 doen mee, net als het Platform Stop Racisme en Uitsluiting, bekend van de beruchte Kristallnachtherdenkingen waarin Anja Meulenbelt c.s. zich over de rug van in 1938 vermoorde Duitse Joden keren tegen de hedendaagse Joden in Israël.

Anders dan in 2011 zijn de Nederlandse Moslimbroeders minder sterk vertegenwoordigd. De steunverklaring is ondertekend door Het Palestijnse Huis, een organisatie van Abou Rashed, en door de Palestijnse Gemeenschap Nederland, waarbij het niet duidelijk is of het om de door Abou Rashed beheerste groep gaat of om de gelijknamige organisatie van PLO-gezinde Palestijnen, of wellicht om allebei.

In 2011 zorgde Akkari namens ISRAA voor de financiën. Abou Rashed kocht het schip (de Stefano Chiarini) samen met de Italiaanse pro-Hamas-activist Mohammad Hannoun, omdat de Nederlandse Gaza-activisten onvoldoende geld en menskracht hadden voor een eigen boot. Nu er alleen maar sprake is van een publicitaire campagne, waren de Nederlandse pro-Hamas-activisten tijdens de aanloop minder zichtbaar. Op donderdag (31 mei) verscheen Abou Rashed echter met een delegatie Palestijnen op de NDSM-werf waar de Gazavloot was afgemeerd. Abou Rashed en het jonge NIDA-lid Mohammed Akkari hebben zich aangemeld voor de botenparade.

Dat extreemlinks en Moslimbroeders elkaar weten te vinden in hun afkeer van het Westen en hun haat tegen Israël mag bekend zijn. Chris Harman, de ideoloog van de Socialist Workers Party, de moederbeweging van de Internationale Socialisten. rechtvaardige de samenwerking in het pamflet The prophet and the proletariat met de slogan “with the Islamists sometimes, with the state never”. Harman volhardde in deze strategie ondanks de slechte ervaringen met de revolutie in Iran, waar de linkse revolutionairen de eerste slachtoffers werden van de zegevierende ayatollahs.

Ik vraag me af wat die schrijvers, artiesten en politici bezielt om in zee te gaan met pro-Hamas-activisten. Uiteraard zijn de Bekende Nederlanders begaan met de lotgevallen van het Palestijnse volk. Vermoedelijk maken ze zich zorgen over de maatschappelijke ontwikkelingen in Israël en het beleid van politici als Benjamin Netanyahu en Avigdor Lieberman, of over de groeiende invloed van ultra-orthodoxe Joodse stromingen op het openbare leven van het land.

De “brede oproep” bevat daarentegen geen enkele kritiek op Hamas, dat onderdeel is van de islamistische Moslimbroederschap; een antisemitische terreurbeweging die Israël van de kaart wil vegen en zelf een zware medeverantwoordelijkheid draagt voor de humanitaire crisis in Gaza. Kennelijk leidt het medeleven met de arme Palestijnen bij deze fellow travellers van het islamisme tot een totale blindheid voor de duistere kanten van Hamas.

Vertrek van Gazaschip Al-Awda (voorheen de vissersboot Kaarstein) uit de Noorse havenstad Bergen.

De eerste opvarende met een Nederlands tintje heeft zich gemeld voor de nieuwe Gazavloot, die vanuit Zweden en Noorwegen opstoomt naar de Palestijnse kust en deels een route door de Nederlandse binnenwateren zal kiezen. De Nederlandse Gaza Vloot Coalitie, een “coalitie van organisaties voor de ontvangst van de Gaza Flotilla van 27 mei tot en met 3 juni in verschillende steden in Nederland”, maakte gisteren bekend dat Awni Farhat zal meevaren op een van de schepen.

Farhat (28) verscheen onlangs in een reportage van 1Vandaag over het 70-jarig bestaan van Israël. Hij is afkomstig uit Gaza. Hij noemt zichzelf “derde generatie vluchteling” en vertelde dat zijn grootmoeder in 1948 wegvluchtte uit het dorp Simsom. Farhat volgt sinds drie jaar een master Conflict Studies in Den Haag. Farhat zou, als hij nu in Gaza was, zeker aanwezig zijn geweest bij de Palestijnse protesten.

Farhat komt ook voor op de website van The Rights Forum in een overzicht van activiteiten rond de Nakba (de “catastrofe” ), zoals de oprichting van Israël door Palestijnen wordt genoemd. Hij is spreker bij filmvertoningen en wordt daar omschreven als “een Palestijnse vluchteling uit Gaza”. Dat hij in ons land verblijft als student en niet als vluchteling vermeldt The Rights Forum niet.

Wie verder graaft, ontdekt dat Farhat betrokken was bij eerdere Gaza Flotillas. Een toeristische website uit Dubai nam Farhat in 2016 op in een lijst van de 100 meest invloedrijke jongere Arabieren (onder de 40 jaar). De meertalige Farhat werkte als tolk voor journalisten en activisten, leidde een project voor de steun aan Palestijnse kinderen en was coördinator van de campagne Gaza’s Ark, die de Israëlische zeeblokkade van binnenuit probeerde te doorbreken.

Volgens een door de betrokkenen op Wikipedia geplaatst item werd Gaza’s Ark opgericht in mei 2012, en kort daarna gesteund en geadopteerd door de Freedom Flotilla Coalition (FFC). De groep kocht een oude vissersboot die zou zijn bedoeld om goederen uit Gaza te exporteren. Volgens Gaza’s Ark werd deze boot in 2014 eerst gesaboteerd en later vernield door de Israëlische marine.

Bij deze gelegenheid werd duidelijk dat Gaza’s Ark onderdeel was geworden van de door de Moslimbroederschap aangestuurde campagne rond de Gaza Flotilla’s. De FFC kondigde aan dat Gaza’s Ark in de herfst een nieuwe uitbraakpoging zou proberen. De verklaring van de Freedom Flotilla Coalition werd overgenomen door de website van de Ezzedeen Al-Qassam Brigades, de militaire tak van Hamas. Zaher Birawi werd genoemd als een van de contactpersonen van de vlootcoalitie. Birawi is lid van het International Committee for Breaking the Siege of Gaza (een van de FFC-oprichters). Een andere ondertekenaar was Ehab Lotayef, volgens Canadese islamismewatchers een “pro-Hamas-organisator”.

Birawi was lange tijd directeur van het Palestinian Return Centre (PRC), de medeorganisator van de vorig jaar in Rotterdam gehouden Palestinians in Europe Conference. Hij is daarmee een centrale figuur in de Europese organisatie van Hamas. De lezers van dit blog kennen Birawi als spreker op een door Europal (Moslimbroeders) georganiseerde “lobbying and advocacy training” in islamistisch centrum De Middenweg. De andere spreker was NIDA-leider Nourdin el Ouali.

In 2015 was Awni Farhat nog steeds actief voor Gaza’s Ark. De Middle East Eye, een aan de Moslimbroeders gelieerd nieuwssite, omschreef hem als “coördinator van het Gaza Ark Project en Flotilla woordvoerder in Gaza”. Aanleiding voor het nieuwsbericht was de onderschepping door de Israëlische marine van de Marianne, het Zweedse schip in de derde Gazavloot. De andere drie schepen keerden daarop om. Middle East Eye omschreef Mazen Kahel als “een van de hoofdorganisatoren” van Freedom Flotilla III. Kahel hoort eveneens bij de Europese Hamas-top en was als zodanig vorig jaar aanwezig op de Palestijnse conferentie in Rotterdam.

De FFC is eveneens de organisator van de jongste Gazavloot. Deze coalitie bestaat uit nationale comités, maar net als bij alle voorgaande Gazatochten speelt de Moslimbroederschap een hoofdrol. Die is in de FFC vertegenwoordigd via the European Campaign to End the Siege of Gaza (waarvan ook “onze” Amin Abou Rashed lid is) en de International Committee for Breaking the Siege of Gaza (dat wordt geleid door Birawi en door de voormalige Hamas-commandant Mohammad Sawalha). Een prominente rol is er ook nog steeds voor de aan de Moslimbroeders gelieerde Turkse hulporganisatie IHH, die in 2010 de Mavi Marmara richting Gaza stuurde. Hun rol tijdens de eerste zeecampagne is uitgebreid beschreven in een rapport (pdf) van onderzoeker Steven Merley.

Het is nog vaag welke Scandinavische schepen straks via Delfzijl en Lemmer opstomen naar Amsterdam en Rotterdam en wat voor activiteiten er rond de Gazavloot worden ontplooid. Op de Facebook-pagina van de Nederlandse Gaza Flotilla Coalitie staat niet welke organisaties er aan meedoen. Een goede gok is dat het om de usual suspects zal gaan: de Internationale Socialisten, Emcemo, DocP en BDS Nederland.

Abou Rashed meldde op 13 mei dat ook (volgens Google Translate) “Palestijnse instellingen zich voorbereiden om de vloot van vrijheid in de Gazastrook te ontvangen in een nieuwe poging om het beleg te doorbreken”. We kunnen dus veilig stellen dat de bekendste pro-Hamas-activist in Nederland aan de coalitie meedoet met organisaties als de Palestijnse Gemeenschap in Nederland en Het Palestijnse Huis.

In 2011 was de Nederlandse boot in het tweede Gaza Flotilla een gezamenlijke onderneming van extreemlinks en de Moslimbroeders. Kritiek leveren op het optreden van Israël is nodig en nuttig. Maar ik kan er nog steeds niet bij dat zichzelf links en progressief noemende mensen die kritiek vorm geven door letterlijk in zee te gaan met de antisemitische terreurbeweging Hamas.

Jihadverdediger Othman al-Khamis (rood omcirkeld) tussen de vrijwilligers van As-Soennah.

Waarom mocht sjeik Fawaz Jneid geen eigen moskee bouwen en kreeg hij een gebiedsverbod voor de Haagse wijken Schilderswijk en Transvaal, terwijl het gemeentebestuur tegelijkertijd een “strategische samenwerking” aanging met zijn vroegere werkgever As-Soennah? Die vraag kwam gisteravond bij mij op tijdens het kijken naar de reportage van Nieuwsuur, dat samen met NRC Handelsblad een kijkje nam achter de schermen van de grootste salafistische moskee in Den Haag.

Nieuwsuur en NRC zochten uit wat er zoal wordt gepredikt bij As-Soennah en namen onder een schuilnaam deel aan een islamcursus voor jongeren. De oogst was weinig opwekkend. Adviezen om vrouwenbesnijdenis toe te passen om “de lusten van de vrouw” te verminderen, goedkeuring van de doodstraf voor afvalligen en overspeligen (uit te spreken door een shariarechtbank in een islamitisch land), aanvallen op sjiitische moslims en uitspraken die de jihad in Syrië legitimeerden. Dit alles in scherpe tegenspraak met het “gematigde” image dat As-Soennah zich had aangemeten sinds het ontslag van sjeik Fawaz.

De verdediging van de jihad staat op naam van Othman al-Khamis (of al-Khamees), die is gelieerd aan de Revival of the Islamic Heritage Society (RIHS), een Koeweitse “liefdadigheidsorganisatie” die zich heeft beziggehouden met terreurfinanciering. Volgens Nieuwsuur en NRC waarschuwde de AIVD de gemeente Den Haag vorig jaar dat As-Soennah wordt gefinancierd door deze RIHS. Dezelfde dubieuze club uit Koeweit ondersteunt overigens ook de AlFitrah-organisatie van de Utrechtse salafist Suhayb Salam.

Al-Khamis bracht eind december 2013 een bezoek aan Den Haag. Hij ging op de foto met vrijwilligers van As-Soennah, die in samenwerking met de gemeente de orde handhaven tijdens de oudejaarsnacht. Toenmalig burgemeester Jozias van Aartsen zag in 2016 — toen de komst van Al-Khamis in de publiciteit kwam – geen aanleiding om te stoppen met deze “shariapatrouilles”. Hij ontkende op gezag van As-Soennah dat de Koeweitse jihadsupporter de straat op was gegaan met de salafistische vrijwilligers.

Al-Khamis was ook een van de omstreden gasten op een voorgenomen salafistisch gala in Rijswijk. De regering besloot op de valreep om de visa van drie sprekers (waarschijnlijk ook van Al-Khamis) in te trekken. Volgens de kromredeneringen van As-Soennah werden de predikers niet geweerd wegens hun haatoproepen of hun steun aan de jihad, maar omdat ze uitnodigden tot de islam. Het gala ging online alsnog door, met de volle steun van As-Soennah, dat onder anderen imam Aboe Ismail in het veld bracht. Zijn omstreden uitspraken kwamen gisteren uitgebreid aan de orde in de reportages van NRC en Niewsuur.

Dezelfde Haagse imam — zijn echte naam is Jamal Ahajjaj — mocht vorig jaar tijdens een door de Stichting Democratie en Media gesubsidieerde workshop aan journalisten vertellen dat zij een eenzijdig en selectief beeld van de islam hebben. Burgemeester Jozias van Aartsen heeft niet het alleenvertoningsrecht op rampzalige naïviteit.

Van Aartsen wilde in de afgelopen jaren niet waarnemen dat de boodschappen van As-Soennah in wezen weinig verschillen van die van de vermaledijde sjeik Fawaz. Inmiddels is Van Aartsen waarnemend burgemeester van Amsterdam, maar tegen NRC Handelsblad bleef hij volhouden dat As-Soennah “een positieve bijdrage” levert.

Op bezoek bij Nieuwsuur reageerde opvolger en partijgenote Pauline Krikke “geschokt” op de onthullingen. Ze had de As-Soennah-plannen voor de vestiging van een koranschool gedwarsboomd. Krikke bleef echter de samenwerking met deze moskee en het subsidiëren van shariapatrouilles verdedigen. Kennelijk kost het heel veel moeite om te concluderen dat het bedrijven van gemeentelijke moskeepolitiek — “Fawaz eruit, As-Soennah erin” — in Den Haag volkomen is mislukt.

De Haagse burgemeester straalt weinig daadkracht uit. Maar ronduit ernstig is de situatie in Amsterdam. In afwachting van de benoeming van een nieuwe burgemeester is de hoofdstad van Nederland overgeleverd aan de grillen van de totale flapdrol Jozias van Aartsen.

De El-Fath Moskee in Dordrecht, die volgens Nieuwsuur en NRC subsidies uit Saoedi-Arabië ontving.

Het voordeel van diversiteit in de Twitter-tijdlijn is dat je vaak lijnrecht tegenovergestelde reacties op bepaalde onderwerpen tegenkomt. Een recent voorbeeld zijn de onthullingen van Nieuwsuur en NRC Handelsblad over de buitenlandse financiering van moskeeën. Tv-rubriek en nieuwskrant publiceerden de door het kabinet geheim gehouden lijsten van organisaties, die geld hebben ontvangen of aangevraagd uit de Golfstaten Koeweit en Saoedi-Arabië. Opvallend was vooral dat Kamerleden en officiële onderzoekers wanhopig en tevergeefs naar allerlei informatie zochten die bij de overheid al lang bekend was, maar om diplomatieke redenen niet openbaar mocht worden.

Nieuwsuur en NRC oogsten bewondering voor hun onthullingen, maar er kwamen ook smalende reacties. De opmars van het salafisme binnen de Nederlandse islam zou immers al vele jaren gesneden koek zijn voor mensen die vooral hun heil zoeken buiten de gevestigde “main stream media” (MSM). Zelf heb ik al in 2011 en 2012 op mijn blog ruime aandacht besteed aan de financiering vanuit Koeweit van moskeeën en activiteiten (bekeerlingendagen, islamkampen) van de Moslimbroederschap.

Annabel Nanninga schreef in 2013 voor weblog GeenStijl diverse keren over de Blauwe Moskee, het voornamelijk vanuit Koeweit betaalde islamitisch centrum in de Amsterdamse wijk Slotervaart. Het vaste publiek van NRC en Nieuwsuur mocht dan misschien geschokt zijn, zo concludeerden sommigen, maar de trouwe lezers van Brendel, Nanninga en (tegenwoordig) Telegraaf-journalist Wierd Duk waren dat beslist niet.

De “MSM-bashers” vergaten dat de “incorrecte” bloggers beslist niet als enigen in de buitenlandse financiering zijn gedoken. Dat Nederlandse moskeebestuurders vergoedingen kregen van de Koeweitse overheid was in 2013 mede boven tafel gekomen dankzij Bas Soetenhorst van Het Parool. Yelle Tieleman, de Utrechtse reporter van het Algemeen Dagblad, onthulde Koeweitse betalingen aan de Al-Fitrah moskee van de salafist Suhayb Salaam. En in Limburg doken Claire van Dyck en Johan van de Beek diep in het jihadi salafisme. Het journalistieke duo berichtte in verband daarmee uitgebreid over de Geleense Al-Houda Moskee, die centraal stond in de tweede Nieuwsuur/NRC-productie.

Journalistiek bestaat uit het vergaren en ordenen van beschikbare informatie, en het daaraan toevoegen van zelf vergaard nieuws. Dat is precies wat Andreas Kouwenhoven (NRC) en Milena Holdert (Nieuwsuur) hebben gedaan. Ze stonden op de schouders van anderen maar legden zelf de hand op lijsten die Koeweit en Saoedi-Arabië op verzoek van de Nederlandse regering hadden opgesteld. Ze kwamen met nieuwe cijfers over de gestage opmars van het salafisme. En ze doken in de kwestie van een Marokkaanse “volksmoskee” in Dordrecht, die als gevolg van Saoedische sponsoring een radicalere koers is ingeslagen.

Veel kennis over de Koeweitse financiering van de Blauwe Moskee in Amsterdam en de Stichting Sociaal Cultureel Centrum Nederland (SSCCN) in Den Haag valt inderdaad op mijn website te vinden. Nieuwsuur en NRC gaven daarvoor de credits in een alinea bij hun eerste productie: “Carel Brendel publiceert al jaren over buitenlandse financiering van moskeeën op zijn blog, met name over de invloed van de moslimbroederschap.” Enkele volgers vonden die regel inclusief link een beetje mager, maar ik was er juist heel blij mee.

In 2010 schreef toenmalig Nieuwsuur-chef Carel Kuyl nogal denigrerend over mijn blog, nadat ik kritiek had geleverd op een item over de voorgenomen bouw van een moskee in de buurt van de door moslimterroristen verwoeste Twin Towers in New York. Ik vond dat Nieuwsuur-correspondent Eelco Bosch van Rosenthal een eenzijdig beeld gaf van de rechtse critici van de zogenaamde “Ground Zero Mosque” en voorbijging aan de links-liberale tegenstanders van het project. Kuyl schaarde mij onder de bloggers die “de bloedbaan van het internet injecteren met geruchten die zich als een virus verspreiden”. Dat Nieuwsuur acht jaar later mijn blog als betrouwbare bron aanprijst, is tegen deze achtergrond een mooie overwinning.

Grappig vond ik ook dat het Rotterdamse islamcentrum De Middenweg voorkomt op de interactieve kaart met vanuit de Golf gesteunde moskeeën. “Centrum De Middenweg is volgens moskeebestuurder Jacob van der Blom voor 750.000 euro gekocht door de Qatarese liefdadigheidsinstelling Qatar Charity,” aldus de uitleg van Nieuwsuur. Dat was dus dezelfde moskee waar Nieuwsuur-reporter Jan Eikelboom in 2014 de stemming ging peilen onder “gewone moslims” zonder de banden met de Moslimbroeders uit te zoeken. Het gebouw is namelijk eigendom van Europe Trust Nederland, een aan de Moslimbroeders verbonden vastgoedorganisatie.

Dat het geld voor de aankoop uit Qatar — samen met Turkije de internationale bondgenoot van de Moslimbroeders — werd overgemaakt, is overigens wel nieuw voor mij. Het bevestigt wel mijn eerdere conclusies, want Qatar Charity geldt als een steunpilaar van de Europese Moslimbroeders. De stichting was betrokken bij de bouw van moskeeën in Engeland, Italië, Frankrijk en België.

Bij het Al-Houda-item verzuimden Nieuwsuur en NRC overigens om credits te geven aan Johan van de Beek en Claire van Dyck, die in de afgelopen jaren de vingers blauw hebben geschreven over de moskee in Geleen. Heel veel rond Al-Houda was bekend dankzij de naspeuringen van het Limburgse journalistenduo. De Limburger ligt echter niet op Haagse, Amsterdamse en Hilversumse leestafels met als gevolg dat Randstedelijke “kwaliteitsmedia” in dit geval de eer krijgen voor het noeste speurwerk in de regio.

(UPDATE: Inmiddels krijgen de journalisten van De Limburger wel hun verdiende credits van Nieuwsuur)

Hoe het ook zij, Holdert en Kouwenhoven hebben door de inhoud van de Koeweitse (pdf) en Saoedische lijsten (pdf) te onthullen de buitenlandse financiering van moskeeën opnieuw op de politieke agenda gebracht. Daarbij is het in veel gevallen overigens onduidelijk is of de genoemde moskeeën daadwerkelijk Golf-geld ontvingen, of in andere gevallen juist veel meer oliedollars hebben aangeboord. Veel moskeebestuurders zeiden desgevraagd niets te weten van een verzoek om geld te ontvangen uit Koeweit of Saoedi-Arabië. Is hun geheugen net zo gebrekkig als dat van premier Mark Rutte?

Voor verwarring zorgt ook de Koeweitse lijst (pdf) met daadwerkelijk gefinancierde islamprojecten. Duidelijk is wel dat de Blauwe Moskee, de SSCCN en Al-Fitrah vanuit Koeweit zijn ondersteund. Als het Koeweitse lijstje klopt, dan is slechts een klein deel verstrekt door het ministerie van religieuze zaken, dat in Koeweit toezicht houdt op geldstromen naar het buitenland. De grote sponsors (beiden voor meer dan een miljoen euro) van Nederlandse moskeebouw zijn de Social Reform Society (SRS), een organisatie van de Moslimbroederschap in Koeweit, en de International Islamic Charity Organisation (IICO). Deze IICO heeft zijn hoofdkwartier in Koeweit met wereldwijde vertakkingen naar organisaties van de Moslimbroeders. Volgens de Koeweitse lijst is IICO de hoofdsponsor van het Dutch Kuwaiti Center ofwel de Blauwe Moskee.

Kleinere bedragen gingen naar European Waqf (vermoedelijk identiek aan Europe Trust) en Rahma Relief, een door SSCCN-chef Kamis Gacha geleide hulporganisatie. Opvallend is dat ook de Haagse As-Soennah moskee geld heeft ontvangen van een stichting uit Koeweit. De induk bestond dat een van de belangrijkste salafistische centra in Nederland op eigen benen stond. Nieuwsuur liet overigens een fragment zien van een tegen sjiieten gerichte toespraak van de Koeweitse prediker Othman al-Kamees, die op oudejaarsavond 2014 op de foto ging met vrijwilligers van As-Soennah, maar volgens toenmalig burgemeester Jozias van Aartsen niet meeging met de straatpatrouilles.

Een laatste kanttekening nog. Nieuwsuur en NRC focusten vooral op het salafisme, hoewel de steun uit Koeweit voornamelijk ging naar de Moslimbroeders, die zich niet zo sterk afzetten tegen Nederland en een minder scherpe variant van het islamisme uitdragen. Bij elkaar gaat het om tientallen vanuit de Golf gesubsidieerde moskeeën. De grootste buitenlandse beïnvloeder blijft het regime van de religieuze dictator Erdogan, die het islamisme in ons land aanstuurt via de Turkse religieuze staatsorganisatie Diyanet.

Hussein Halawa (links) en Jacob van der Blom in september 2014.

Er zijn nieuwe ontwikkelingen in de al jaren voortdurende soap rond de Essalam Moskee in Rotterdam-Zuid. Bijna twee weken geleden bracht website De Moslimkrant het nieuws dat de Al Maktoum Foundation, de aan het vorstenhuis in Dubai (Verenigde Arabische Emiraten/VAE) gelieerde eigenaar, alle medewerkers heeft ontslagen, inclusief directeur Jacob van der Blom en de bekende imam Azzedine Karrat.

De directe aanleiding voor deze ingreep was de onoplosbare machtsstrijd rond de Essalam. Daar ageert een groep lokale gelovigen van Marokkaanse komaf (die na de oplevering in 2010 niet de gehoopte zeggenschap kreeg over geld en baantjes) al jaren tegen de in hun ogen te grote invloed van “radicale” bestuurders uit het Midden-Oosten. Media berichtten ook dat de Al Maktoum Foundation de geldkraan (40.000 euro per maand) zou dichtdraaien, maar dat de Essalam Moskee desondanks open zou blijven. Imam Karrat gaat voorlopig door op vrijwillige basis. De Moslimkrant op zijn beurt meldt dat Al Maktoum wel van de medewerkers af wil, maar beslist niet van plan is om de financiering te staken.

De jongste, zeer opmerkelijke aflevering van de moskeesoap viel vanochtend te lezen op de website van NRC Handelsblad. Nadat eerst alleen de Essalam-oppositie ageerde tegen de vermeende Arabische invloed, bevestigt nu de ontslagen Van der Blom plotseling dat Al-Maktoum zich rechtstreeks met het beleid in Rotterdam bemoeide.

“De invloed werd uitgeoefend door de Irakees Nooh al-Kaddo,” schrijven NRC-verslaggevers Sheila Kamerman en Andreas Kouwenhoven. “Hij (Al-Kaddo, CB) staat aan het hoofd van de Europese tak van de Al-Maktoum Foundation. Al-Kaddo is gelieerd aan de Moslimbroederschap: hij had diverse functies bij de Federation of Islamic Organizations in Europe, de Europese koepelorganisatie van Moslimbroeders. Deze conservatieve islamitische beweging streeft in Europa naar herislamisering van de moslimgemeenschap.”

NRC Handelsblad vervolgt: “De gematigde Nederlandse imam Yassin Elforkani, die regelmatig preekte in de Essalam-moskee, werd aan de kant geschoven. Al-Kaddo belde hem in november 2017 vanuit Ierland op met de mededeling dat hij niet langer welkom was in de Essalam-moskee. De boycot van Elforkani wordt bevestigd door vertrouwelijke berichten, ingezien door NRC. Eerder in 2017 kwam al een preek van Elforkani te vervallen omdat Al-Kaddo op het laatste moment imam Hussein Halawa uit Ierland liet overvliegen. Deze Ierse imam is eveneens gelieerd aan de Moslimbroederschap; hij zit in een islamitische adviesraad die is opgericht door de beweging.”

Met deze “islamitische adviesraad” bedoelt NRC de door Yusuf al-Qaradawi, geestelijk leider van de Moslimbroeders, voorgezeten European Council for Fatwa and Research (ECFR), die richtlijnen en adviezen geeft aan in Europa wonende moslims. De ECFR heeft zijn door de Al-Maktoum Foundation gefinancierde hoofdkwartier in Dublin bij het door Halawa en Al-Kaddo geleide Islamic Cultural Centre of Ireland (ICCI), ook wel bekend als de Clonskeagh Moskee. Alle details, ook de verbindingen met de zustermoskee in Rotterdam, vindt u in dit rapport (pdf) van onderzoeker Steven Merley. Of in dit blog van de Ierse ICCI-watcher Mark Humphrys.

Volgens NRC was Van der Blom “niet gelukkig” met de interventie van Al-Kaddo. „Het ging in tegen de afspraak dat ik samen met de imam bepaal wat er in onze moskee gebeurt. Wij hadden niet voor niets gezorgd voor Nederlands sprekende imams die de Nederlandse context goed kennen. Nu kreeg ik een buitenlandse imam die niet eens Engels spreekt.”

Essalam-bericht over het bezoek van Hussein Halawa aan drie Nederlandse moskeeën.

Van der Blom’s ongemak met de komst van Halawa komt nogal merkwaardig over. Het ging namelijk niet om het eerste bezoek van Halawa aan Rotterdam. In september 2014 was de Ierse imam namelijk ook al in Rotterdam. De Essalam-website meldde destijds: “ICC Essalam presenteert in samenwerking met de Blauwe Moskee en moskee Omar al-Farooq een open gesprek met niemand minder als (sic) Hussein Muhammad Halawa (algemeen secretaris ECFR).”

De Blauwe Moskee in Amsterdam is onderdeel van de Moslimbroederschap, opgericht met hulp van bovengenoemde Europese federatie FIOE, en wordt voorgezeten door Van der Blom. Elforkani vertrok in 2013 uit het bestuur, maar preekt er nog steeds. Elforkani was daarnaast hoofdimam van Omar el-Farooq. Tijdens Halawa’s bezoek ging Karrat met hem op de foto. Van der Blom maakte zelfs een toeristisch uitje met de gast naar de molens van Kinderdijk. Karrat kende de Ierse sjeik overigens dankzij zijn deelname in 2014 aan de beraadslagingen van de ECFR in Istanboel. Ook in 2016 nam Karrat deel aan de jaarlijkse ECFR-conferentie.

Flyer voor een benefiet in de Essalam Moskee met op de deelnemerslijst sjeik Hussein Halawa.

Volgens een flyer uit december 2014 bracht Halawa een tweede bezoek aan Essalam. Hij was een van de aangekondigde sprekers op een benefiet ten gunste van Islamitisch Centrum Ettaouhid, een kleinere op de Moslimbroeders georiënteerde moskee in Rotterdam. De sprekerslijst bevatte meer namen uit de sfeer van de Moslimbroeders. Behalve ECFR-algemeen secretaris Halawa namen deel: Abu Zayd el Mokri, vooraanstaand politicus van de Marokkaanse Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling; Elkhammar El-Bakali, het Nederlandse lid van de ECFR, Essalam-imam Karrat, salafisme light-prediker Ali Houri (alias Broeder Alkhattab), en Abdelilah el-Amrani, een Amsterdamse Moslimbroeder die zeer goed ligt bij de Amsterdamse politieleiding.

Al met al is het opmerkelijk dat het ontslagen Essalam-team nu moeite heeft met het slechte Engels van Halawa. Even opmerkelijk is dat Van der Blom opeens de bemoeienis van de Moslimbroeders niet ziet zitten. Begin vorig jaar noemde ik nog eens de vele petten die de Rotterdamse bekeerling heeft gedragen binnen deze beweging. Zo was Van der Blom na 2013 enkele jaren trustee (bestuurslid) van de Native European Muslim Assembly (NEMA), een rechtstreeks aan de Europese Moslimbroeders (FIOE) verbonden organisatie van bekeerlingen. Daarnaast volgde Van der Blom in 2014 twee mediatrainingen bij de Muslim Association of Britain, een Britse organisatie van de Moslimbroeders.

Naar aanleiding van mijn recente artikel in het Nieuw Israelietisch Weekblad ontkent Van der Blom echter dat hij iets te maken heeft met de Moslimbroeders. Volgens Van der Blom staat Europe Trust Nederland (eigenaar van onder meer de Blauwe Moskee en dawah centrum De Middenweg in Rotterdam) geheel los van Europe Trust, de vastgoedpoot van de Europese Moslimbroeders. Dat Europe Trust Nederland wordt voorgezeten door de Koeweitse pensionado Mutlaq Alqarawi en dat die tevens betrokken is bij Moslimbroederschap-initiatieven in Sheffield en Antwerpen moet dan haast wel berusten op louter toeval, net als het feit dat vice-voorzitter Ibrahim Akkari een veteraan (pdf) is binnen de Nederlandse Moslimbroeders, en oprichter was van de Liga van de Islamitische Gemeenschap in Nederland, de allereerste koepel van deze beweging.

Zou Van der Bloms nieuwe stellingname tegen de invloed van Al-Kaddo en Halawa te maken hebben met de nieuwe wind binnen de Verenigde Arabische Emiraten? De VAE was in voorgaande jaren een ruimhartige financier van de Moslimbroeders. De moskeeën in Rotterdam en Dublin, de Europese federatie FIOE en de Amerikaanse Council on American-Islamic Relations (CAIR) kregen subsidie van de Al-Maktoum familie. In de liefde van de emirs voor de Moslimbroeders kwam echter verandering in 2013 als gevolg van de Arabische Lente, die een rechtstreekse bedreiging vormde voor de heersende regimes in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De VAE zetten in 2014 een groot aantal organisaties van de Moslimbroeders op hun terreurlijst en lopen voorop in de Arabische coalitie tegen Qatar, dat op zijn beurt de grote steunpilaar is van de Broeders.

Het jongste NRC-artikel geeft een mogelijke duiding van de koerswijziging in Rotterdam. Een van de redenen voor Al-Kaddo om Elforkani uit de Essalam Moskee te weren zou namelijk Elforkani’s vriendschap met de VAE-ambassadeur in Nederland zijn. Om na te gaan of de lokale moskeesoap in Rotterdam inderdaad een internationale dimensie heeft met op de achtergrond het conflict tussen VAE en Qatar is het zaak om eventuele ontwikkelingen rond de Clonskeagh Moskee in Dublin goed te volgen.

Drie betrokkenen bij de Gazaboot van 2011 bij een recente Palestina-betoging in Rotterdam. Links Nourdin el Ouali. In bruine jas Benji de Levie van het Rotterdamse Palestina Komitee. Naast het podium staat (tweede van rechts) Amin Abou Rashed.

Direct na de chaotische ontploffing van het “linkse” verbond van PvdA, SP en GroenLinks met de islamistische partij NIDA, maakte NIDA-voorman Nourdin el Ouali zijn opwachting bij Jeroen Pauw. Het oprakelen van de “provocatieve” tweet uit 2014 over Israël en ISIS was volgens El Ouali het werk van “het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël) en een aantal rechtse opiniemakers zoals Wierd Duk en Carel Brendel. Dat soort figuren.”

Ook de Rotterdamse SP-leider Leo de Kleijn, de architect van het Links Verbond, zag de hand van “CIDI en uiterst rechts” achter de ophef. Zij zouden hebben geprobeerd om NIDA te “framen als antisemitisch”. “Trap daar niet in. Kritiek op Israël is niet gelijk aan antisemitisme.”

Inderdaad, in dat laatste heeft De Kleijn gelijk. Kritiek op Israël is niet gelijk aan antisemitisme. Punt is alleen dat de bewuste NIDA-tweet geen normale zakelijke kritiek was, maar een demoniserende vergelijking met de Islamitische Staat. Bovendien plaatste NIDA hem ter verdediging van Yasmina Haifi, die was geschorst (en later ontslagen) als ambtenaar bij de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid wegens het verspreiden van een antisemitische complottheorie. Haifi, mede verantwoordelijk voor het personeelsbeleid bij de NCTV, noemde ISIS “een vooropgezet plan van zionisten die bewust Islam zwart willen maken.” De rechter oordeelde later overigens dat Haifi wel berispt had mogen worden, maar niet ontslagen.

In zijn teleurstelling over de ondergang van zijn geesteskind vergat De Kleijn zijn eigen kritiek op de nationalistische pro-Erdogan opstelling van NIDA na de mislukte legercoup in Turkije. Ook liet hij NIDA wegkomen met de dubbelzinnige opstelling rond de Turkse actief-Olijftak tegen de Koerden in Syrië. NIDA staat volgens El Ouali “neutraal” in de kwestie-Afrin. Maar de lijsttrekker was wel aanwezig bij een pro-Erdogan-demonstratie, waar zijn partijgenoot Ahmet Yildirim een verklaring voorlas namens de AKP Nederland.

De Rotterdamse hoogleraar Willem Schinkel bespeurde in een NRC-opiniestuk racisme achter de beslissing van de linkse partijleiders om de stekker uit het Rotterdamse verbond te trekken. GroenLinks was volgens hem “in een rechtse val” gelopen. De prominente twitteraar Sywert van Lienden weerlegde in tien tweets het verhaal van Schinkel en stelde vast dat hij de argumenten van de Haagse politici verdraaide,

In een interview met Republiek Allochtonië opperde El Ouali dat de kritiek op de samenwerking “vooral uit een bekend netwerk” kwam. Het interview viel verder op doordat niet kritisch werd doorgevraagd over het Hamas-activisme van El Ouali. De NIDA-leider kon zonder tegenvraag beweren dat de Nederlandse Gaza-boot in 2011 een “breed initiatief” was. In werkelijkheid was het een samenwerkingsverband van (uiterst) links en de Moslimbroeders, met onder de deelnemers onder anderen de FION (toen nog de Nederlandse afdeling van de Moslimbroeders), Stichting ISRAA, moskee Ettaouhid, en de Internationale Socialisten, en in de leiding Hamas-activist Amin Abou Rashed, Moslimbroeder Ibrahim Akkari en de voormalige Rode Jeugd-extremist Rob Groenhuijzen. Geen enkele vraag was er over de deelname (als sprekers) van El Ouali (en NIDA-lid Mohammed Akkari) vorig jaar aan de door Abou Rashed en de Europese lobby van Hamas georganiseerde Palestinians in Europe Conferentie in Rotterdam.

Internationaal Socialist Ewout van den Berg gaf de schuld aan “rechtse media” die de NIDA-tweet van alle context zouden hebben ontdaan. “De door rechts gefabriceerde ophef” past volgens hem in een breder patroon, want daardoor hadden gevestigde politieke partijen zich ook al teruggetrokken van de “antiracistische” demonstratie in Amsterdam. Van den Berg is de sterke man in het organiserende Comité 21 Maart, en heeft zelf geen enkel bezwaar tegen het samen optrekken met partijen die de religieuze dictator Erdogan ondersteunen (zoals NIDA en vooral DENK), met groepjes die het straatgeweld niet schuwen (zoals AFA en het No Borders Network) of met de stalinisten van de NCPN. Het doorbreken van gezond verstand bij linkse politici kan in de denkwereld van Van den Berg alleen maar het gevolg zijn van rechtse machinaties.

Na al dat vingerwijzen naar het CIDI en (uiterst) rechts was het donderdag (15 maart) een verademing om de AD-column van Fidan Ekiz te lezen. Ekiz vindt dat NIDA zichzelf in het verdachtenbankje heeft gezet. “Of je nou, zoals Baudet dineert met een racist, of op de foto gaat met een pro-Hamas-activist, je associeert jezelf met extremisten.”

Nog opmerkelijker is de column die gisteren (17 maart) verscheen op de website van De Moslimkrant. Hoofdredacteur Brahim Bourzik vindt het “vreemd en frappant” dat El Ouali de schuld geeft aan het CIDI en de rechtse media. Bourzik ziet het ontploffen van het Links Verbond meer als een soort afrekening in het linkse circuit met als achtergrond de strijd tussen de landelijke SP-leiding en de eigenzinnige SP-lokalo Leo de Kleijn.

Bourzik: “Nida is gebruikt als bliksemafleider om met de SP en haar lijsttrekker Leo de Kleijn af te rekenen. De SP wist – voor eigen gewin – de PvdA-Rotterdam mee te sleuren in het Links Verbond. Nida gebruikte op haar beurt het Verbond om DENK buiten spel te houden. De PvdA-Rotterdam die samen wil werken met Nida, die het openlijk voor de Moslimbroeders en Hamas opneemt en waarvan Nida-leden betrokken zijn bij de Moslimbroeders en Hamas. Dat baart politiek Den Haag grote zorgen en daarom moest de PvdA-Rotterdam terug in haar hok. De Lijsttrekker van de PvdA-Rotterdam, Barbara Kathmann had niet het politieke lef om de stekker uit het Verbond te trekken — vanwege de dramatische peilingen — daarom is beroep gedaan op de geslepen lijsttrekker van GroenLinks, Judith Bokhove.”

Bourzik’s carrière heeft enige overeenkomsten met die van El Ouali. Ook Bourzik was raadslid van GroenLinks alvorens zich af te scheiden via een eigen stadspartij. Bourzik was de rechterhand van GroenLinkser Mohamed Rabbae en zijn Landelijk Beraad Marokkanen. Net als El Ouali was ook hij actief als Palestina-activist. Met onder anderen Mohammed Cheppih en Gretta Duisenberg ondernam hij een missie naar Libanon voor Abou Rashed’s Palestijns Platform voor Mensenrechten en Solidariteit (PPMS). Bourzik was ook kortstondig penningmeester van Stichting ISRAA, een andere club uit het netwerk van Abou Rashed.

Als hoofdredacteur van De Moslimkrant treedt Bourzik tegenwoordig bedachtzamer op. Hij heeft zich ontpopt als criticus van El Ouali. In januari hekelde Bourzik het onvermogen van NIDA en DENK om tot samenwerking te komen bij de gemeenteraadsverkiezingen. Hij voorspelde dat DENK de grootste zal worden van de twee Rotterdamse islampartijen.

Die voorspelling herhaalde Bourzik onlangs in een reportage van de Volkskrant. Ook hield Bourzik het voor mogelijk dat het Links Verbond voortijdig zou sneuvelen “omdat de achterban van de PvdA en de SP toch gaat twijfelen aan samenwerking met een partij die de islam als uitgangspunt heeft”.

Bourzik kritiseerde verder de inzet van El Ouali voor de Palestijnen in het door Hamas bestuurde Gaza. “Dat is niet verstandig. Politici in Nederland moeten zich met Nederland bezighouden. De toekomst van hun kiezers ligt hier. Ze moeten politieke kwesties uit andere landen niet importeren. Daarmee zetten ze zichzelf buitenspel.”

In zijn laatste column gooit Bourzik er nog een schepje bovenop. “Dat Nida achter de ISIS-tweet blijft staan is het bewijs van gebrek aan historisch besef en politieke ervaring. Nida heeft zelf de politieke gelegenheid gecreëerd voor het torpederen van het Links Verbond en dat de lijsttrekker van de SP, Leo de Kleijn naar het wethouderschap kan fluiten. Het is ook een dolksteek in de rug van de lijsttrekker van de PvdA-Rotterdam, Barbara Kathmann. De positie van de moslimjongeren en Marokkaanse Rotterdammers op het gebied van werkgelegenheid, onderwijs en woonhuisvesting is zeer problematisch. Zij verdienen alle politieke aandacht. Het is dankzij hen dat Nida in de gemeenteraad zit en niet dankzij Hamas of de Moslimbroeders. Noch voor Hamas noch voor de Moslimbroeders is plaats in de Rotterdams-Nederlandse politieke verhoudingen. Door vast te houden aan de ISIS-tweet plaatst Nida zichzelf buiten de politieke realiteit en zet zij de maatschappelijke en politieke positie van haar achterban terug naar 2014.”

“Gebrek aan historisch besef en politieke ervaring.” Een duidelijk oordeel over NIDA van de goed ingevoerde Brahim Bourzik. Of is zijn column ook al de schuld van CIDI, Duk, Brendel en dat soort figuren?

PS: Mocht Leefbaar Rotterdam woensdag onvoldoende zetels halen om een nieuw college te vormen, dan heeft rechts dit eveneens vooral aan zichzelf te wijten. Daarbij denk ik niet alleen aan het besluit van Geert Wilders om Leefbaar in de wielen te rijden met een PVV-lijst. Volgens de jongste peiling haalt de Rotterdamse kneuzengroep van Wilders slechts één zetel.

Leefbaar kwam ook met een onwerkbaar plan over afluisterambtenaren, die elke vrijdag de preken in tientallen moskeeën zouden moeten beluisteren. Het monitoren van radicalisering onder moslims, die overigens voor een belangrijk deel buiten de moskee plaatsvindt, lijkt me vooral een taak van de specialisten bij AIVD en NCTV.

Discriminerend zijn de Leefbaar-voorstellen rond de vestigingswet. Zoals Twitteraar Alptekin Akdogan stelde: “Het zijn de ‘gewone’ Nederlanders die boodschappen doen bij de Turkse groenteboer en de Marokkaanse slager, omdat prijs-kwaliteit verhouding gewoon beter is dan bij den Hollander.” Akdogan voegde eraan toe dat wat hem betreft belwinkels gelijk dicht mogen. Maar het Leefbaar-voorstel richt zich niet op specifieke overlast gevende bedrijven maar neemt de complete allochtone middenstand op de korrel.

Tenslotte associeerde Leefbaar zichzelf met het Forum voor Democratie met als gevolg dat elke foute ontmoeting van Thierry Baudet of dubieuze uitspraak van een van zijn partijgenoten automatisch afstraalt op Joost Eerdmans & Co.

Nourdin el Ouali (links), in januari 2016 met pro-Hamas activist Zaher Birawi (midden) en Ibrahim Akkari, voorman van de Moslimbroederschao in Nederland. Uitsnede uit een groepsfoto na de lobbying and advocacy training in Centrum De Middenweg.

Op 4 maart publiceerde het Nieuw Israelietisch Weekblad (NIW) op zijn website een artikel van mijn hand over Rotterdam, de islampartij NIDA en de politiek-religieuze beweging van de Moslimbroeders (MB). Het artikel op de website was onderdeel van een groter geheel in de papieren krant met uitleg over de betrokken Europese en Nederlandse organisaties en al hun ingewikkelde afkortingen. De reportage bevatte daarnaast een kader waarin ik benoemde bij welke islamistische organisaties NIDA-leden zijn betrokken. Hier onder volgen de twee kaders die het artikel Rotterdam moslimbroederstad verduidelijken.

Dwarsverbanden

Het is onmogelijk om NIDA gelijk te stellen met de Moslimbroederschap gezien de diverse aanhang van de Rotterdamse islampartij. Niettemin zijn er dwarsverbanden tussen vooraanstaande NIDA-leden en MB-organisaties, en die vallen extra op bij een partij die pleit voor het toestaan van hoofddoeken bij de politie en voor meer gebedsruimten in openbare gebouwen.

Partijleider Nourdin el Ouali (destijds nog GroenLinks) was in 2011 woordvoerder van de Nederlandse opvarenden van de Hamasvloot richting Gaza, die in ons land was georganiseerd door onder anderen Amin Abou Rashed, Ibrahim Akkari, FION, ISRAA, Ettaouhid en de Internationale Socialisten. In december 2012 sprak El Ouali op een benefiet van ISRAA. In januari 2016 gaf hij in De Middenweg een training voor Palestina-activisten met de Britse Hamas-activist Zaher Birawi als belangrijkste spreker. In april 2016 sprak El Ouali op een bijeenkomst van pro-Hamas-organisatie Middle East Monitor. In april 2017 was El Ouali spreker op de Palestinians in Europe Conference. In mei 2017 sprak El Ouali op een symposium van NIF Studenten.

Alia Azzouzi, nummer 3 op de NIDA-lijst, was politiek assistent van Tariq Ramadan en is secretaris van Ettaouhid.

Nummer 4 Bas van Noppen is vicevoorzitter van De Middenweg.

Nummer 7, Mustafa Dogan, is actief bij de jongerenorganisatie van NIF.

Nummer 9, Ahmet Yildirum, is of was bestuurslid van de AKP Nederland en sprak in januari bij een steunbetuiging voor de Turkse inval in Afrin.

Partijvoorzitter Nurullah Gerdan was bestuurslid bij NIF Studenten.

Jeroen Schilder, strategisch adviseur van NIDA, was vrijwilliger voor LPNM en zit daar nu in de Raad van Advies.

Lees de rest van dit artikel »

Oprichtingsbijeenkomst van de Moslimstudenten Associatie Nederland.

In mei vorig jaar voorspelde ik dat de Moslimstudenten Associatie Nederland (MSA), een nieuwe koepelorganisatie van negen (inmiddels twaalf) islamitische studentenverenigingen, ideologisch in de buurt van de Moslimbroederschap (MB) zou opereren. De eerste aanwijzing daarvoor was de bemoeienis van Altaf Husain, tweevoudig voorzitter van de Amerikaanse MSA en vooraanstaand figuur binnen de MB in de Verenigde Staten. Husain adviseerde de Nederlandse studenten bij de oprichting en verscheen bij een van de eerste evenementen van de Nederlandse MSA.

De tweede indicatie was de prominente rol van de studentenvereniging MashriQ, sinds 2011 het Nederlandse lid van het Forum of European Muslim Youth and Student Organisations (FEMYSO), de studenten- en jeugdbeweging van de Europese MB. Een derde aanwijzing was de sprekerslijst van het eerste MSA-evenement. De geboorte van de MSA werd opgeluisterd door Azzedine Karrat, imam van de Essalam Moskee in Rotterdam en Nourdin el Ouali, leider van de islampartij NIDA.

We zijn inmiddels tien maanden verder en het ziet er naar uit dat de MSA inderdaad aansluiting gaat zoeken bij FEMYSO. MSA Nederland meldde deze week (5 maart) op Facebook dat de organisatie een bestuurstraining heeft gehad van FEMYSO. “De training werd verzorgd door voormalig bestuursleden van FOSIS, de nationale koepelorganisatie van islamitische studentenverenigingen in het Verenigd Koninkrijk.” FOSIS is lid van FEMYSO. De afkorting staat voor Federation of Student Islamic Societies. De Britse studentenkoepel heeft nauwe banden met de Britse MB (zie dit rapport – pdf).

Afgaande op het MSA-bericht blijft het niet bij bovengenoemde bestuurstraining. “We zijn ervan overtuigd dat gisteren slechts het begin was van een lange en mooie samenwerking met FEMYSO.”

MSA kondigde daarnaast een tweede gastoptreden van Husain aan. De Amerikaan is tegenwoordig vice-voorzitter van de Islamic Society of North America (ISNA), die door expert Steven Merley wordt beschouwd als “een integraal deel van de Amerikaanse MB”.

Tegen deze achtergrond mag het niet verbazen dat een van de MSA-speerpunten het zogenaamde “Gebedsruimteproject” is, het streven om zo veel mogelijk universiteiten en hogescholen van een gebedsruimte te voorzien. De nauwere samenwerking tussen MSA en de Moslimbroeders van FEMYSO is slecht nieuws voor mensen die net als Kamervoorzitter Khadija Arib vinden dat dergelijke ruimtes de sociale druk op niet-religieuze studenten met een moslimachtergrond zullen verhogen en alleen al daarom niet thuishoren in het onderwijs.