CarelBrendel.nl

Toespraak van Al-Jolani. Rechts Nusrah-veteraan Abu Abdullah al-Shami, links Al-Qaida-topman Abu Faraj al-Masri.

Ruim een week geleden maakte sjeik Abu Mohammed al-Jolani, de leider van de Syrische jihadgroep Jabhat al-Nusrah bekend dat zijn organisatie alle banden verbrak met Al-Qaida. Onder de nieuwe naam Jabhat Fath al-Sham (JFS, Front voor de Verovering van de Levant) zet Nusrah de jihad voort.

De “breuk” had de volledige instemming van de Al-Qaida-top. Veel waarnemers menen dan ook dat de naamswijziging vooral een cosmetische operatie was, bedoeld om van het label “terroristische organisatie” af te komen en de samenwerking met “gematigde” (let op mijn aanhalingstekens) jihadgroepen mogelijk te maken.

Amper een week later kan JFS de eerste militaire en politieke successen registreren. JFS en samenwerkende strijdgroepen melden het ontzet van Oost-Aleppo, enkele weken nadat het jihadbolwerk was omsingeld door de troepen van president Assad. Foto’s van feestvierende menigtes gaan rond op internet. Syrische staatsmedia daarentegen ontkennen de nederlaag van het regeringsleger. Onafhankelijke verslaggevers om het nieuws ter plaatse te checken zijn er niet. De kidnapkans is gewoon te groot, aldus oorlogscorrespondent Harald Doornbos.

Wel zeker zijn de eerste politieke successen voor Nusrah Nieuwe Stijl. De Syrische Moslimbroeders verwelkomden de loskoppeling van Al-Qaida als “een eerste stap om de Syrische revolutie en haar doelen echt plaatselijk te maken.” Het jihadistische tegenoffensief in Aleppo kreeg de volmondige steun van Yusuf al-Qaradawi, geestelijk leider van de internationale Moslim Broederschap. Al-Qaradawi en de Moslimbroeders hebben de aanslagen van 11 september streng veroordeeld en verklaarden altijd dat ze niets moesten hebben van het salafi jihadisme van Osama bin Laden (hoewel de ideologie van Al-Qaida voor een deel is geworteld in de denkbeelden van de toonaangevende Moslimbroeder Said Qutb.).

Op 4 augustus echter gaf Al-Qaradawi zijn zegen aan de jihadcoalitie met voorheen Al-Nusrah in een tweet met de (voor mij door een Arabist vertaalde) tekst: “Ik vraag U O God voor onze jihadisten in Aleppo dat U hen een duidelijke overwinning bezorgt en dat U hen een geweldig succes geeft, O God, schenk hen Uw heerlijkheid en laat Uw rust neerdalen in hun harten.” Qaradawi sprak zich kennelijk uit met goedkeuring van de International Union of Muslim Scholars, de geleerdenclub van de Moslimbroeders die vorige week bijeenkwam in de Turkse stad Konya.

Qaradawi’s wens staat niet op zichzelf want vandaag kregen de Syrische jihadisten ook de Engelstalige gelukwensen van de Egyptische Moslimbroederschap. “De Moslim Broederschap feliciteert het volk van Syrië en de dappere verzetsgroepen met de bevrijding van Aleppo.” Een hoofdrol tussen die “dappere verzetsgroepen” is dus weggelegd voor een jihadbeweging die de facto nog steeds is gelieerd aan Al-Qaida.

Ondertussen krijgt de Australiër Mostafa Farag, een van de meest gezochte Al-Qaida leden, bij nieuwszender CNN alle ruimte om uit te leggen dat zijn organisatie echt alle banden heeft verbroken met Al-Qaida. Terwijl de westerse wereld zich blind staart op de extremisten van ISIS, slaagt het enige echte Al-Qaida erin om salonfähig te worden als toonaangevende deelnemer aan een succesvolle aanval van “rebellen”. Het arme Syrische volk zit ondertussen klem tussen de brute oorlogsmisdadigers van Assad en de gewelddadige aanhangers van de shariastaat.

Wat ooit hoopvol begon als “de democratische Arabische Lente”, is in Syrië uitgelopen op een bloedige en uitzichtloze burgeroorlog. die zal eindigen in een militair schrikbewind of in een religieus schrikbewind.

Drie weken na haar wonderbaarlijke ontsnapping uit het kalifaat is Laura Hansen naar Nederland teruggekeerd. Ze zat amper achter slot en grendel of een woordvoerder* van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid, suggereerde dat ze – indien ze vrijuit gaat – mogelijk kan dienen als “rolmodel” voor jongeren die vatbaar zijn voor radicalisering.

De gedachte erachter is dat wannabe jihadisten niet vatbaar zijn voor redelijke argumenten of voor de inhoud van AIVD-rapporten over het dagelijks leven in Raqqa of Mosul. Ze zullen eerder luisteren naar een jonge vrouw die de ellende van het kalifaat aan den lijve heeft ondervonden.

De nieuwe rol is nog niet direct weggelegd voor Laura. Ze is verdachte van deelname aan de terroristische organisatie ISIS. Gisteren besloot een onderzoeksrechter om haar voorarrest op de terrorisme-afdeling met minstens twee weken te verlengen. Een logische beslissing. Vóór Laura kan worden ingezet in het kader van de deradicalisering, moet eerst duidelijk zijn wat ze precies heeft uitgevoerd in Syrië en Irak. Nog belangrijker: er moet ook onomstotelijk vaststaan dat ze niets terroristisch wil uitvoeren in Nederland.

De onderzoekers zullen ook de losse eindjes aan elkaar moeten knopen aan wat tot dusver bekend is rond de Syrië-gangster. Haar eerste optreden voor de Koerdische tv, de reacties van vroegere buren en de uitspraken van een Peshmerga-generaal zorgen tot dusver vooral voor onduidelijkheden, die wellicht in de komende weken worden opgehelderd.

De vraag of ze in Leidschendam woonde of in Zoetermeer (“Sweet Lake City”) lijkt daarbij nog de minst klemmende. Zelf kom ik tot de volgende vragen.

Lees de rest van dit artikel »

Amin Abou Rashed spreekt de vrijwilligers toe, Achter de bestuurstafel Majed Al-Zeer (rechts) en Ahmad Skineh.

De Maasstad wordt volgend jaar mei voor één dag de Hamas-stad. Dat blijkt uit foto’s, die deze week op social media werden gedeeld door de organisatoren van de jaarlijkse Palestinians in Europe Conference. Dit evenement, bedoeld om het wij-gevoel te versterken onder Palestijnen in de Europese diaspora, wordt al weer voor de 15de keer gehouden.

Rotterdam mocht de Euro-Palestijnen al eens in 2007 ontvangen. De uitgenodigde hoofdgast Ismail Haniyeh, Hamas-leider en toenmalig premier van de Palestijnse Autoriteit, kreeg geen visum. Haniyeh sprak de 2.000 aanwezigen in Congrescentrum De Doelen, onder wie gastspreker en oud-premier Dries van Agt, uiteindelijk toe via een satellietverbinding.

De Nederlandse organisatie was destijds in handen van het Palestijns Platform voor Mensenrechten en Solidariteit (PPMS). Organisator van de conferentie volgens een verslag van NRC Handelsblad (7 mei 2007) was PPMS-voorzitter “Amin Abu Ibrahim”. Deze naam dook in 2003 eveneens op in de rechtszaak tegen de Holy Land Foundation (pdf) in Texas, die in de Verenigde Staten tot in de hoogste instantie is veroordeeld wegens grootscheepse financiering van Hamas-terreur. De officier van justitie overlegde een document, waarop “Amin Abou Ibrahim” namens de Nederlandse stichting Al Aqsa een overzicht gaf van Europese organisaties in het netwerk van Hamas. Mede naar aanleiding hiervan besloot de Nederlandse regering om de tegoeden van Al Aqsa te bevriezen in het kader van de sanctieregeling terrorisme.

Na het gedwongen einde van Al-Aqsa gingen de oprichters verder als PPMS en Stichting ISRAA. De AIVD heeft geen aanwijzingen dat de nieuwe humanitaire hulporganisaties zich nog steeds bezighouden met de rechtstreekse financiering van terrorisme. Maar wie hen goed volgt kan vaststellen dat ze nog steeds fungeren als propagandistische hulptroepen van Hamas.

Onder zijn echte naam Amin Abou Rashed werd de Hamas-activist pas breder bekend in 2010, toen hij een van de twee Nederlandse opvarenden was op een van de kleinere schepen van de eerste Gazavloot. Deze vanuit Turkije zwaar gesponsorde onderneming van Hamas en de Moslim Broederschap kreeg een bloedig einde toen het Israëlische leger ten koste van negen mensenlevens hardhandig ingreep op het Turkse vlaggenschip Mavi Marmara. Volgens Steven Merley, een goed ingevoerde onderzoeker van de Moslim Broederschap, was Abou Rashed een leidende figuur in de organisatie van de eerste Gazavloot. Hij was ook organisatorisch betrokken bij latere pogingen om de Gaza-blokkade te doorbreken. Samen met Ibrahim Akkari, een andere veteraan bij de Nederlandse Moslimbroeders, regelde hij in 2011 de aankoop van een Nederlands-Italiaans schip voor de (mislukte) tweede Gazavloot.

Lees de rest van dit artikel »

Bovenstaande foto werd op 18 juni in Rotterdam genomen tijdens de jaarlijkse iftar (de ramadan avondmaaltijd) van de Nederlandse afdeling van de Union of European Turkish Democrats (UETD), de Europese lobby-organisatie van de regerende AKP in Turkije. Rond de bestuurstafel van de Nederlandse AKP ziet u, van links naar rechts:

Mehmet S. Kaya, oud-voorzitter van UETD Nederland.

Sadin Ayyildiz, de Turkse consul in Rotterdam.

Aydin Peksert, raadslid in Rotterdam voor de islamitisch geïnspireerde partij NIDA.

Adnan Günnar, leider van de AKP in de Turkse stad Trabzon.

Sadik Arslan, de Turkse ambassadeur in Den Haag.

Turan Atmaca, voorzitter van UETD Nederland

Mustafa Aslan, secretaris-generaal van UETD Nederland.

De nummer twee van Nida Rotterdam mocht dus als eregast van de Nederlandse AKP plaatsnemen tussen diplomatieke en politieke zwaargewichten uit Turkije. Normaal gesproken zou ik de aanwezigheid van Peksert beschouwen als beleefsheidsbezoekje, een van de talloze voorbeelden van iftartoerisme door Nederlandse politici.

In de nacht van de mislukte legercoup in Turkije hield Peksert echter een toespraakje voor het Turkse consulaat in Rotterdam. Daarin bestempelde hij de Turkse president Erdogan als “onze leider” en noemde hij de demonstrerende Neder-Turken “allemaal vertegenwoordigers van de republiek Turkije.”

Op de zaterdag na de coup regisseerde de UETD Nederland een Turkse demonstratie in Rotterdam. Atmaca, Kaya en andere kopstukken van de polder-AKP waren prominent aanwezig. Ze voerden de optocht over de Erasmusbrug aan. Er waren toespraken door DENK-Kamerlid Tunahan Kuzu, vertegenwoordigers van de Turkse moskeeverenigingen Diyanet en Milli Görüs, en van de Palestijnse organisatie Al-Wafaa van Hamas-activist Amin Abou Rashed. Onder de sprekers was ook weer Aydin Peksert.

Na de kritiek op zijn Erdogan-toespraak bij het consulaat zei Peksert dat we zijn optreden in de context moeten zien. Peksert wekt de schijn dat de context bestaat uit een nauwe relatie met de AKP-afdeling Nederland.

Tweede van links Hamas-activist Amin Abou Rashed. Rechts van hem Mehmet Kaya, oud-voorzitter van UETD Nederland. Daarnaast (met vlag over de schouders) de huidige UETD-voorzitter Turan Atmaca. De man links van Abou Rashed blijkt ex-UETD-secretaris Huseyin Sayilgan, die in het nieuws kwam nadat hij columniste Ebru Umar aangaf bij de Turkse overheid.

UPDATE 2: (8 september) Bijschrift aangepast. Man links van Hamas-activist blijkt ‘Klik-Turk’ Huseyin Sayilgan

UPDATE: AKP Nederland voerde de regie bij demonstratie met Abou Rashed en Tunahan Kuzu

Een handjevol politieke journalisten in Rotterdam verkoos vorig jaar Nourdin el Ouali, de voorman van de islamitisch geïnspireerde lokale partij Nida, tot politicus van het jaar. Het is de vraag of deze eretitel nog is weggelegd voor Aydin Peksert, de nummer twee in de Nida-fractie.

In de nacht van de mislukte militaire coup in Turkije verpulverde Peksert namelijk het zorgvuldig opgebouwde imago van Nida als partij voor alle Rotterdammers. In een opgewonden toespraakje voor bij het Turkse consulaat toegestroomde demonstranten noemde hij de Turkse president Erdogan “onze leider”. Tegen de aanwezigen zei hij dat zij “allemaal vertegenwoordigers van de republiek Turkije” waren.

Peksert vertelde BNR Nieuwsradio dat we zijn uitspraken in de context moeten zien en dat hij in een grimmige situatie de rust probeerde te bewaren. BNR-reporter Jeroen Stans constateerde echter dat de door Nida geleverde ondertiteling van Peksert op belangrijke punten afweek van wat andere kenners van de Turkse taal hadden gehoord. Zo was ook een uitval tegen de aanhangers van Gülen weggelaten uit de vertaling.

Het CDA in Rotterdam wil nu met Peksert in debat om opheldering te krijgen over zijn optreden. SP-voorman Leo de Kleijn is niet boos maar verdrietig. Hij vindt het niet vreemd dat Turkse Nederlanders protesteren tegen een militaire couppoging in hun land van herkomst, en daarin heeft De Kleijn wat mij betreft volkomen gelijk. Maar de SP’er zet wel kanttekeningen bij de manifestaties.

De Kleijn, in een oproep aan Nida en DENK (de partij van de opgestapte PvdA’ers Tunahan Kuzu en Selcuk Öztürk): “Waar ik me wel over verbaas is dat allerlei mensen die ik hoog heb zitten ineens weinig kritisch zijn over het ondemocratische en conservatieve regime van Erdogan, die de staatsgreep misbruikt om nog meer van de democratische vrijheden en tegenstanders in Turkije uit te schakelen. Letterlijk en figuurlijk. Wat dat betreft ben ik erg teleurgesteld in mensen als Aydin Peksert, Tunahan Kuzu en een club als NIDA. Mijn en jullie toekomst is geen Turks nationalisme of welk nationalisme dan ook en geen versterking van de halve dictatuur van Erdogan. Jullie en mijn toekomst is samen vechten voor een democratische en sociale wereld. Grenzeloos. Hier en in Turkije. Ik hoop dat jullie dat ook willen.”

SP’er De Kleijn mag dan verbaasd zijn over de kritiekloze adoratie van Erdogan door mensen die hij wellicht als bondgenoten ziet in de sociale strijd. Voor wie de politieke islam een beetje volgt, komt de steun voor de Turkse president niet uit de lucht vallen.

Lees de rest van dit artikel »

Fouad el Bouch achter een geel bord bij de Belgische ambassade. Links organisator Azzedine Choukoud.

De Pakistaanse moslimgemeenschap viel het afgelopen jaar op door de verheerlijking van Mumtaz Qadri, de terdoodveroordeelde pleger van een terroristische moord, en het uitnodigen van dubieuze predikers. Politici (onder wie Ahmed Aboutaleb) belonen dit radicale gedrag met iftartoerisme naar de betrokken moskeeën. Nog bonter bij de beloning van radicalisme maakt het de Hilversumse burgemeester Pieter Broertjes. Hij bombardeert de jihadverheerlijker Fouad el Bouch tot officieus jongerenwerker.

Stelt u zich voor dat Engeland na herinvoering van de doodstraf zou overgaan tot de executie van Thomas Mair, de extreemrechtse verdachte van de moord op Labour-politica Jo Cox. Stelt u zich ook voor dat tienduizenden hysterische Britten de begrafenis zouden bijwonen van neo-nazi Mair, omdat hij in hun ogen een held en martelaar was. Stelt u zich verder voor dat prominente Engelse geestelijken en politici de moordenaar van Cox zouden prijzen en toejuichen. Stelt u zich tenslotte voor dat Britse organisaties in Nederland de voorstanders van deze moord zouden vragen als sprekers op hun bijeenkomsten.

Iets vergelijkbaars maar dan absoluut niet denkbeeldig speelde zich de afgelopen maanden af in Nederlands-Pakistaanse kringen. Eind februari vond de executie plaats van de moslimterrorist Mumtaz Qadri. Hij was ter dood veroordeeld voor de moord in 2011 op gouverneur Salman Taseer, die zich had uitgesproken tegen de Pakistaanse blasfemiewetgeving. Qadri kreeg een heldenbegrafenis, in Rawalpindi bijgewoond door 100.000 mensen. Islamitische “geleerden” in en buiten Pakistan prezen de terrorist als iemand die de eer van zijn profeet had hooggehouden en wensten dat Allah Qadri’s martelaarschap zou accepteren met een ereplaats in het paradijs.

In dit blog signaleerde ik dat de heldenverering van Mumtaz Qadri zich ook uitstrekte tot Pakistaanse moskeeën in Nederland. Onder meer de Ghousia moskee in Amsterdam-West plaatste een artikel op Facebook, waarin Qadri volgens een vertaling van Urdu naar Engels “undoubtedly a great figure whose sacrifice was accepted before Allah” werd genoemd. Veel steun kreeg de terechtgestelde terrorist ook van Dawate Islami Holland, onderdeel van de “gematigde” en “geweldloze” Pakistaanse missiebeweging waarbij Qadri was aangesloten. De Nederlandse tak houdt regelmatig “sunnah inspirerende bijeenkomsten”, onder meer in de Ghausia moskee in Rotterdam. Dawate Islami Holland hield daar op 6 maart een speciale gebedsdienst ter ere van de terechtgestelde terrorist.

Het Twitter account “SheikWatch”, dat het optreden van inreizende islampredikers zeer kritisch volgt, signaleerde in de maanden daarna diverse optredens van figuren die de terreurdaad van Qadri verheerlijkten. Ik ga u niet vervelen met moeilijke namen en ingewikkelde titels, maar in zijn tijdlijn vindt u de namen en data van hun optredens.

De verheerlijking van de terroristische moordenaar Mumtaz Qadri staat niet op zichzelf. Eerder meldde ik de komst naar de Ghausia moskee in Rotterdam van de Pakistaanse prediker Raza Saqib Mustafai, volgens wie er pas vrede komt als alle Joden zijn uitgemoord.

Zorgwekkend is ook de aanhoudende populariteit van Mohammad Anas Noorani Siddiqui, geestelijk leider van de World Islamic Mission. In 2006 en 2007 schreven media (bv. De Volkskrant op 9 september 2006) over een conferentie in Amsterdam-Zuidoost onder leiding van deze geestelijke, die omstreden is vanwege zijn uitspraken ten gunste van Osama bin Laden.

Lees de rest van dit artikel »

De trouwe lezers van mijn blog kennen ongetwijfeld De Middenweg in Rotterdam, een centrum voor dawah (islamitische missie) activiteiten van de Moslim Broederschap. In december 2014 doopte ik het gebouw om tot Nieuwsuur-Moskee, nadat redacteur Jan Eikelboom uitgerekend dit gebouw uitkoos voor een reportage over de stemming onder “gewone moslims”.

Morgenavond breng ik zelf een bezoek aan De Middenweg. Na een lichte aarzeling aanvaardde ik een uitnodiging van de bekende bekeerling en islamitische spreker Nourdeen Wildeman om met hem in debat te gaan. Ik ga op bezoek bij mijn politieke tegenstanders, maar het gaat wel over een serieus onderwerp, waar beleidsmakers in diverse westerse landen mee worstelen sinds de aanslagen van 11 september en de moord op Theo van Gogh: vormt de “gematigde” dawah een gepast antwoord op het extremisme van de jihadisten?

Wildeman is er van overtuigd dat zijn stroming kan bijdragen aan de beteugeling van het extremisme. Ongetwijfeld zal hij met serieuze argumenten komen om zijn stelling kracht bij te zetten. Zelf ben ik bang dat de balans naar de andere kant doorslaat. Centra als De Middenweg kunnen mensen afhouden van de jihadgang, maar tegelijkertijd vergroot de politieke islam (Moslimbroeders en salafisme) de kweekvijver waaruit de jihadisten kunnen vissen.
De derde deelnemer aan het debat — onderdeel van een reeks bijeenkomsten van het Contactorgaan Moslim en Overheid — is Marianne Vorthoren van de Rotterdamse moskeekoepel SPIOR. Als dagvoorzitter fungeert imam Yassin Elforkani.

Debatteren over de voorzitter is niet de opzet van deze avonden en dat is een beetje jammer. Elforkani speelt namelijk zelf een interessante rol rond dit thema. Na 2004 maakte hij opgang in Amsterdam-Slotervaart als welbespraakte imam die een tegenwicht zou kunnen bieden tegen het radicalisme van door de Hofstadgroep aangestoken jongeren. Als oud-voorzitter van Europe Trust Nederland, de eigenaar van De Middenweg, speelt hij echter ook een rol in de dawah-beweging. Elforkani was daarnaast een van de eerste Nederlandse moslimleiders die zich in 2013 openlijk uitsprak tegen het polderjihadisme. Opmerkelijk is vooral dat hij in diverse recente interviews stevige kritiek leverde op de islamistische ideologie achter het jihadisme — een trendbreuk met de standaard dooddoeners dat ISIS en Al Qaida “niets met de islam te maken hebben”.

Elforkani figureerde in een recent NRC-artikel over “assertieve” moslimactivisten onder wie Wildeman. Zij beschouwen Elforkani en anderen (Ahmed Marcouch, Ahmed Aboutaleb, Ibrahim Wijbenga en Tofik Dibi) als “huismoslim” en “assimilatieslaaf”. Eerlijk gezegd lijkt mij het wegzetten van andersdenkende moslims die niet voldoen aan het orthodoxe ideaalbeeld, niet bevorderlijk voor de strijd tegen extremisme.

Maar ook zonder rechtstreeks over de dagvoorzitter te spreken blijft er voldoende stof over voor een serieus debat. Morgenavond (24 juni) vanaf 20.00 uur in De Middenweg, Kerdijkstraat 16 in Rotterdam, met inloop vanaf 19.00 uur.

Alleen de regionale Noord-Hollandse media hebben bericht over de recente rechtszaak tegen de 22-jarige IJmuidenaar Ilyas H. (“Abe Shaker”), die vorige week door de rechtbank in Haarlem tot 18 maanden celstraf (waarvan zes voorwaardelijk) werd veroordeeld wegens twee mislukte pogingen om zich bij ISIS aan te sluiten. Samen met twee andere Nederlanders werd H. in oktober 2015 aangehouden bij een Bulgaarse grenspost. Een eerdere reis richting kalifaat strandde in december 2014 in Istanbul.

Wie denkt dat alleen kansarme, slecht opgeleide jongeren naar Syrië en Irak vertrekken is een illusie armer na lezing van het rechtbankverslag in het Haarlems Dagblad (27 mei). Ilyas H. komt uit een gezin van hoogopgeleide Somaliërs. Zelf voltooide hij het gymnasium in Velsen en studeerde vervolgens werktuigbouwkunde aan een Technische Universiteit.

Leerzaam is ook de (geanonimiseerde) samenvatting van de dagvaarding en het vonnis, die vorige week op internet verscheen. Lezing ervan geeft een aardig idee van de bezigheden en netwerken van wannabe jihadisten. H. beweerde dat hij alleen naar het kalifaat wilde emigreren om er rustig te lezen en de Koran te kunnen bestuderen, maar het vonnis somt een aantal bewijsmiddelen op waaruit zijn jihadistische intenties duidelijk naar voren kwamen.

Op in beslag gelezen digitaal materiaal vond de politie een audiobestand met de eed van trouw aan ISIS-kalief Abu Bakr al-Baghdadi, onthoofdingsfilmpjes en ander materiaal over de jihad in Syrië.

“Abe Shaker” nam deel aan de WhatsApp praatgroep “Ansaar Khilafah” ofwel Helpers van het Kalifaat. (Een opvallende naam, die aangeeft dat de betrokkenen zichzelf zien als onderdeel van ISIS. Een gelijknamige website met Nederlandse jihadpropaganda werd in 2015 beheerd door “Ibrahiem Awwad,” schuilnaam van de Amsterdamse bekeerling Keith R. (“Abdullah West”) die hier eerder werd genoemd als beheerder van geheime pro-ISIS praatgroepen op Facebook.)

In WhatsApp gesprekken vroeg Ilyas H. in het najaar van 2014 in negen gesprekken aan Allah om het martelaarschap. “Abe Shaker” zei in een ander WhatsApp gesprek dat. als God het wil, hij de “Somalische Slachter” zou worden.

Lees de rest van dit artikel »

Het houdt niet op. Twee dagen na een bijeenkomst van Eurosocialisten, Erdogan-getrouwe clubs, Moslimbroeders en de in Joodse complotten denkende Britse Lord Nazir Ahmed, levert de Nederlandse Eurocommissaris Frans Timmermans op 26 mei een bijdrage aan een ander onderonsje van de politieke islam. In de Koninklijke Bibliotheek van Brussel verwelkomt PvdA’er Timmermans (met een videoboodschap) een symposium (pdf) over “islamofobie”* waarvan met name vrouwen het slachtoffer zouden worden.

De organisator is het European Network Against Racism (ENAR), waarbij tientallen “antiracistische” clubs in 26 Europese landen zijn aangesloten. In Nederland zijn dat onder meer het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) en het Overlegorgaan Caribische Nederlanders (OCAN).

Zoals wel vaker is het de Moslimbroederschap gelukt om zich op dit terrein op te werpen als spreekbuis van alle Europese moslims. De twee op Europees niveau aangesloten islamitische organisaties vormen onderdeel van het Europese netwerk (pdf) van de Moslimbroeders – de jongeren- en studentenorganisatie FEMYSO en het Europese vrouwenforum EFOMW. Dankzij dit staaltje knap lobbywerk kunnen de Moslimbroeders “islamofobie” hoog op de “antiracistische” Europese agenda zetten.

Op de sprekerslijst van het door Timmermans aan te prijzen symposium staan enkele prominente figuren uit de kring van de Moslimbroederschap. Julie Pascoët, “senior advocacy officer” van ENAR, voorheen actief bij FEMYSO en voor Islamic Relief Worldwide (een hulporganisatie van de Moslimbroeders) presenteert het islamofobierapport en leidt de discussies. Een van de hoofdsprekers is Malika Hamidi, directeur-generaal van het European Muslim Network, de Europese denktank van Moslimbroeder Tariq Ramadan.

De andere hoofdspreker is de Amerikaanse religiewetenschapper John Esposito, een van de trouwste apologeten van de Moslimbroederschap. Minder bekend is dat Esposito zelf ook verbonden is met enkele organisaties van deze politiek-religieuze beweging.

Voor de slotbeschouwing zorgt Intissar Kherigi, voormalig voorzitter van FEMYSO en bestuurslid van ENAR. De dochter van de Tunesische Ennahda-leider Rachid Ghannouchi is daarmee een van de belangrijkste lobbyisten van de Moslimbroederschap in Brussel.

Aanwezig is verder Soraya Post, Europees parlementslid namens de Zweedse feministen. Eerder dit jaar organiseerde zij samen met EFOMW, FEMYSO en ENAR een hoorzitting over vrouwen en “islamofobie”. Onderzoekssite The Global Muslim Brotherhood Daily Watch vond het “onverklaarbaar” dat een feministe optrok met de Moslimbroeders gezien hun staat van dienst (pdf) op voor vrouwen relevante onderwerpen.

Valentina Colombo (European Foundation for Democracy) publiceerde naar aanleiding van de sessie in het Europarlement een artikel met achtergrond over de betrokken organisaties. Het mag duidelijk zijn dat serieuze feministen en socialisten niets hebben te zoeken bij clubs als ENAR, FEMYSO en EFOMW. Desondanks staan ze klaar om de agenda van de politieke islam te legitimeren.

Europa kent geen grenzen, maar de naïviteit van socialisten als Timmermans en feministen als Post kent helemaal geen grenzen.

*”Islamofobie” is een onwerkbaar containerbegrip, dat zich niet beperkt tot haat, discriminatie en het reëel bestaande geweld tegen moslims. Vertegenwoordigers van de politieke islam gebruiken de term ook graag om alle kritiek op de religie islam en/of elk verzet tegen hun islamistische ideologie verdacht te maken. Vandaar de aanhalingstekens.

In Nederland wordt het PvdA-Kamerlid Keklik Yücel bedreigd door Erdogan’s Klik-Turken omdat ze het opnam voor de door de Turkse autoriteiten vervolgde columniste Ebru Umar. Yücel krijgt allerlei verwensingen over zich heen, ook omdat ze kritiek leverde op de door het Turkse consulaat ingestelde kliklijn.

In Groot-Brittannië haalt de Labour Party na een reeks schandalen eindelijk de bezem door antisemitische stofnesten in de partij. Minstens 18 Labour-leden, onder wie de Londense oud-burgemeester Ken Livingstone, hebben een schorsing aan de broek. Het is een moeizame taak voor de partijleiding want steeds weer duiken figuren op die ISIS als een zionistisch complot zien of “De Joden” beschuldigen van genocide op de Engelsen.

Aan de sociaal-democratische fractie in het Europese parlement gaan deze ontwikkelingen kennelijk helemaal voorbij. Mijn mond viel open van verbazing toen ik gisteren de aankondiging zag van een “werksessie” over extremisme op 24 mei in Brussel, mede georganiseerd door de socialistische eurofractie, met de Britse Lord Nazir Ahmed of Rotherham als een van de hoofdsprekers.

Lord Ahmed is voorzitter van de andere organisator, het European Muslim Initiative for Social Cohesion (Emisco). Maar het Britse Hogerhuislid is vooral bekend omdat hij lang voor het Corbyn-tijdperk al geschorst werd wegens antisemitisme. In 2013 noemde hij een veroordeling na een verkeersongeval (wegens gevaarlijk rijden) het gevolg van “een Joodse samenzwering”. Twee dagen voor een Labour-commissie zich zou buigen over zijn uitspraak, hield Lord Ahmed de eer aan zichzelf en bedankte als partijlid.

Door de jaren heen manifesteerde de Labour-politicus zich als een bondgenoot van de Britse Moslimbroeders. Hij leidde enkele internationale delegaties van deze beweging. De man die zich in 2009 verzette tegen de komst van Geert Wilders naar het Hogerhuis, organiseerde in 2005 zelf in het domein van de Lords een boekpresentatie van de beruchte Zweedse auteur Israel Shamir, die onder meer antisemitische bloedsprookjes als waar verkondigt.

De lijst van organisaties waarmee Emisco en de Eurosocialisten samenwerken stelt evenmin gerust. Daar is allereerst FEMYSO, de jeugdorganisatie van de Moslimbroederschap in Europa.

Daarnaast werkt de socialistische Eurofractie (waarvan Paul Tang, Agnes Jongerius en Kati Piri deel uitmaken) voor dit evenement nauw samen met De Lange Arm van Erdogan. Deelname is er van de Unie van Europese Turkse Democraten (UETD), de AKP-organisatie voor Europa. De Turkse overheid doet mee via de Presidency for the Turks Abroad, een overheidsdienst van het Erdogan-regime.

Maar goed, de organisatoren van de bijeenkomst zijn tegen terrorisme en extremisme. Kennelijk zijn de Europese sociaal-democraten daarover heel blij. Een kinderhand is gauw gevuld. Dat gaat ten koste van alle kritische vermogens. Niemand lijkt in staat om vast te stellen dat Lord Ahmed, de Moslimbroeders en de AKP niet de aangewezen partners zijn voor een stroming die in een ver verleden de strijd aanbond met religieus fundamentalisme, en die tegenwoordig onder meer vrijheid en gelijkheid als kernwaarden beschouwt.

.