CarelBrendel.nl

Morgen komt hij dan eindelijk, de Goede Sint met zijn Zwarte Pieten. Wat zal ik opgelucht zijn als de Stoomboot op 6 december weer naar Spanje vaart. De vreugde zal van korte duur zijn. Ik verwacht dat de volgende moralistische discussie al op 7 of 8 december zal losbarsten.

Wat ben ik die Zwarte-Piet-discussie spuugzat. Naar schatting 178 opiniestukken bij Joop. Maar het kunnen er ook 256 zijn geweest. Avond aan avond gedram bij Pauw & Witteman. Ik trek het allemaal niet meer. De discussie gaat ook al lang niet meer over Zwarte Piet en zelfs niet meer over racisme. De enige inzet is: wie deugt er wel en wie deugt er niet in Nederland?

Honderd procent deugen doen Quincy Gario en Egbert Martina. Zij zijn zwart en tegen racisme. Dus daar kan eigenlijk helemaal niks meer fout gaan. Wel vreemd is dat ze precies schijnen te weten hoe alle andere zwarte mensen denken en voelen, en ook nog menen te weten hoe alle niet-zwarte mensen tegen de zaken aankijken. Zo’n instelling lijkt mij nou juist bij uitstek racistisch. Maar dat zeg ik natuurlijk omdat ik een racist ben. Kortom, het tweetal heeft elke discussie bij voorbaat gewonnen.

Honderd procent niet deugen doen de mensen, die beginnen te schelden en te dreigen, of beginnen te roepen dat mensen terug naar eigen land moeten. Hun ‘bijdrage’ aan het debat is wel handig voor de anti-Zwarte-Pieters. “Zie je wel,” roepen ze triomfantelijk, elke racistische baggeropmerking aan het adres van popzangeres Anouk gretig retweetend, opdat we echt goed zullen weten hoe veel racisten er in Nederland zijn.

Wie deze schelders en dreigers zijn weten we niet, want ze hebben zich laf verstopt achter nepaccounts, en daarvoor de foto en de naam van bestaande personen gekaapt. Hun tweets tonen vooral aan dat er mensen bestaan, die achter hun computer druk in de weer zijn met het verspreiden van haat. Maar dat is beslist geen nieuw fenomeen in verband met Zwarte Piet. Zie de bagger die mensen met een uitheemse achternaam over zich heen krijgen in het islamdebat.

Het is beslist ook geen exclusieve activiteit van ‘roomblanke’ Tokkies. Zie de al bijna tien jaar aanhoudende doodsbedreigingen tegen Geert Wilders en de oversneden haat jegens zijn aanhangers. Zie de permanente ontsporingen in discussies over Israël. In de krochten van Internet gaat het al snel over ‘kazen’ en ‘kk joden’. Racisme komt inderdaad voor. “Witte” mensen hebben niet het alleenvertoningsrecht.

Hoogstaand gaat het evenmin toe in de reaguurdersvakken van GeenStijl, De Dagelijkse Standaard en Joop. En dan zijn er nog de krapuulnesten en aanverwante haathoekjes, waar stijlloos schelden, lasteren en mensen voor nazi uitmaken de dagelijkse standaard is geworden, maar dan met kleine letters.

Dat er haters en racisten bestaan, is dus bekend. Maar hoe groot deze groep is, daar kunnen we alleen naar gissen. Het maakt allemaal niet uit. Alleen hun aanwezigheid is voor de Zwarte-Piet-bestrijders het simpele bewijs dat het kinderfeest tot op het bot racistisch is, en dat al die brave burgers die aan deze traditie willen vasthouden, eveneens onverbeterlijke racisten zijn.

De morele meetlat van het ‘antiracisme’ is ook handig om politici de maat te nemen. Wie de zaken nuanceert, of durft te beweren dat Nederland toch niet helemaal het racistische land is, zoals Europese lobbygroepen hebben betoogd, deugt niet. Wie een rapport over racisme tegenspreekt, ook al is dat rapport nog zo slecht onderbouwd, wil het racisme niet erkennen. Of hij praat zelfs racisme goed. Of erger nog, is eigenlijk zelf een racist.

Journaliste Anousha Nzume werd deze week door Jeroen Pauw en Paul Witteman niet gehinderd, toen zij een radio-interview met minister Asscher verkeerd weergaf en zijn uitspraken volledig uit zijn verband trok. (Lees daarover Nausicaa Marbe’s Telegraaf-column van vandaag.) Sommige volgers in mijn tijdlijn vonden Anousha’s optreden prachtig. Maar vooral: het was weer eens een bewijs dat Lodewijk Asscher niet deugt.

Zelfs politici met een vrijwel onbevlekt blazoen als het gaat om racismebestrijding moeten oppassen of ze nog wel deugen. Dat overkomt bijvoorbeeld Femke Halsema, als ze vindt dat de term racisme “inflatoir” wordt gebruikt. Of als ze het waagt om het “inherent racistische karakter van Zwarte Piet” te ontkennen. Als ze denkt dat de Sint-en-Piet-traditie geleidelijk zal veranderen, dan doet ze aan “gradualisme”. Dat schijnt heel erg te zijn. Dan deug je ook al niet.

Maar goed, de Sint komt eindelijk. Nog even, en hij is weer weg. Dan kunnen we mooi de volgende discussie opstarten over wie er wel of niet deugen.