CarelBrendel.nl

AANVULLING: Alle sprekers op een rij.

Voor de tweede keer woonde Azzedine Karrat een bijeenkomst bij van de European Council for Fatwa and Research, een adviesraad van de Europese Moslimbroeders. De Rotterdamse imam is een beminnelijk man, maar dat geldt niet voor de politiek-religieuze beweging waarvan hij deel uitmaakt.

Azzedine Karrat, imam van de Essalam Moskee in Rotterdam, ontving vorige maand “een mooi geschenk” van sheik Salman al-Ouda. De Saoedische islamprediker met 10,4 miljoen Twitter-volgers overhandigde hem een exemplaar met persoonlijke opdracht van zijn boek How to Disagree.

Een dag later deelde Karrat “een prachtig advies” van sheik Mohamed al-Hassan Ould Dedew aan de jongeren in Nederland. Ould Dedew, een islamitische leider uit Mauritanië, drukte de Nederlandse moslims op het hart om vast te houden aan hun geloof, waarschuwde hen voor begeertes en lusten, en drong er op aan zich ver te houden van extremisme.

Interessante vraag: waar liepen Karrat, Al-Ouda en Ould Dedew elkaar tegen het lijf? Het antwoord is te vinden op de website van het Islamic Cultural Centre of Ireland (ICCI) in Dublin, tevens hoofdkwartier van de European Council for Fatwa and Research (ECFR), een afdeling van de Moslimbroederschap in Europa (FIOE) die religieuze adviezen en richtlijnen verstrekt aan moslims in het Westen. Uit ICCI-foto’s blijkt dat de drie aanwezig waren op de 26ste ECFR-jaarvergadering in Istanbul, voorgezeten door Yusuf al-Qaradawi, geestelijk leider van de Moslimbroeders. Op een van de foto’s zit Karrat in zijn karakteristieke djellaba in het linker rijtje van de vergaderzaal.

Voor Karrat is het alweer de tweede deelname aan de ECFR-beraadslagingen. In 2014 maakte hij zijn debuut in Istanbul. Hij ging toen op de foto met onder anderen voorzitter Al-Qaradawi en algemeen secretaris, tevens ICCI-imam Hussein Halawa. ICCI (pdf) is trouwens een zustermoskee van Essalam. Beide centra zijn gefinancierd door de Al-Maktoum Foundation uit Dubai. Nooh al-Kaddo, topman bij ICCI, geldt tevens als de sterke man in het Essalam bestuur. Zoals Rotterdamse kranten zelden of nooit melden, zijn beide moskeeën verbonden aan de Moslimbroederschap. Karrat’s aanwezigheid bij de Europese fatwaraad staat niet op zichzelf.

Het recente ECFR-congres stond onder leiding van Al-Qaradawi en Halawa. Aanwezig waren behalve Al-Ouda, Ould Dedew en Karrat ook: Ahmad Jaballah (hoofd van een Frans instituut dat samenwerkt met de Islamitische Universiteit Rotterdam), Ali al-Qaradaghi (de tweede man in Al-Qaradawi’s geleerdenclub IUMS), Suhaib Hasan (oprichter van de dankzij Machteld Zee bekende Islamic Sharia Council in Londen), Issam El-Bashir (vorig jaar geweerd als spreker op een conferentie van de Al-Fourkaan moskee in Eindhoven), Jamal Badawi (spreker op Nederlandse bekeerlingendagen en Europese conferenties voor nieuwe moslims), Abdallah Benmansour (FIOE-voorzitter) en Ahmed al-Rawi (de medegrondlegger van de Blauwe Moskee in Amsterdam). De volledige sprekerslijst vindt u onderaan dit blog.

Karrat maakte de afgelopen jaren opgang als een welbespraakte, beminnelijke en mediagenieke imam. Net als Moslimbroeders wereldwijd veroordeelde hij jihadistische aanslagen in Parijs en Nice. Samen met Essalam’s adjunct-directeur Jacob van der Blom (Europe Trust Nederland, FION, Blauwe Moskee, De Middenweg), al enige jaren een prominente Moslimbroeder in Nederland, nam hij het initiatief om radicaliserende jongeren van de jihad af te houden. Onder het motto “orthodoxie mag, maar zodra het radicaal wordt, trekken we de streep.”

Dat orthodox bij Karrat wel degelijk rechtzinnig is, bleek onlangs toen Nieuwsuur hem ondervroeg over homoseksualiteit. Op de website (waar zijn standpunt veel beter uit de verf kwam dan tijdens de tv-uitzending) zei hij dat homoseksualiteit als daad verboden is. Karrat vond daarentegen dat homo’s als mens moeten worden gerespecteerd.

Na de uitzending kreeg Karrat her en der het label “haatimam” opgeplakt, maar dat vind ik niet fair. Karrat riep niet op tot geweld. In feite verschilt zijn standpunt over homo’s niet van de opvattingen van orthodox joodse of christelijke voorgangers. Alleen zullen reformatorische dominees met dergelijke ideeën niet zo snel worden geprezen als “bruggenbouwers”, noch zullen burgemeesters als Ahmed Aboutaleb de deur plat lopen bij kerken van de Gereformeerde Gemeente.

Veel meer problemen heb ik met de politiek-religieuze stroming waaraan Karrat zich verbindt door zijn deelname aan de Europese fatwaraad. De Moslimbroederschap mag dan het jihadisme in onze contreien veroordelen, dat neemt niet weg dat de antisemitische terreurorganisatie Hamas een belangrijk onderdeel is van deze beweging. Ook buiten Israël/Palestina wijzen de Moslimbroeders terreur niet ondubbelzinnig af, getuige de deelname van prominente leiders als Al-Qaradawi aan de Global Anti-Agression Campaign (GAAC), een samenwerkingsverband van Moslimbroeders, salafisten en elementen van Al-Qaida. Volgens berichten was ook Al-Ouda betrokken bij de oprichting van deze organisatie.

De antisemitische preken van Al-Qaradawi voor Al-Jazeera, waarin hij de massamoord door Hitler roemde als een straf van Allah voor de Joden, zijn inmiddels genoegzaam bekend. Al-Qaradawi en El-Bashir verdedigden ook zelfmoordaanslagen door jihadisten. Qaradaghi riep moslims vorig jaar nog op om zich aan te sluiten bij de nieuwe intifada — de steekpartijen in de straten van Israël met Joodse voorbijgangers als doelwit.

De beruchte antisemiet Salah Sultan, lid van de ECFR maar inmiddels gevangen gezet en ter dood veroordeeld door de Egyptische junta, blijkt niet de enige “matseskenner”. In 2012 vertelde Al-Ouda, de populaire geleerde van de mooie geschenken, voor een Saoedische tv-zender dat de Holocaust “enorm overdreven” was. Verderop beweerde hij dat de Joden menselijk bloed gebruikten om matses te maken en daarbij ook rituele kinderoffers brachten.

Karrat noemde Ould Dedew “een van de grootste geleerden van deze tijd”. De Mauritaniër met de prachtige adviezen voor de Nederlandse jeugd legde onlangs uit dat de man het recht heeft om zijn ongehoorzame vrouw te slaan, en hoe hij volgens de sharia haar drie klappen op de rug moet geven.

Karrat mag dan een beminnelijk man zijn, de politieke islam en de islamistische geestelijken waarmee hij zichzelf alweer voor de tweede keer heeft geassocieerd, zijn dat absoluut niet.

AANVULLING (5 november). Volgens verslagen op de websites van de ECFR en het ICCI hebben de volgende sprekers deelgenomen aan de beraadslagingen in Istanbul.

Yusuf al-Qaradawi, geestelijk leider van de Moslimbroederschap, behalve ECFR-voorzitter ook president van de International Union of Muslim Scholars.

Hussein Halawa, secretaris-generaal van de ECFR, imam van het Islamic Cultural Centre Ireland, waar tevens het ECFR-hoofdkwartier is gevestigd.

Abdul Majeed al-Najjar, Tunesisch ECFR-lid, tevens assistent-secretaris-generaal van de IUMS.

Ahmed Jaballah, ECFR-secretaris, voorman van de Union des Organisations Islamiques de France (UOIF, de Franse Moslimbroeders), directeur van het Europees Instituut voor Humane Studies (IESH, het opleidingsinstituut van de Europese Moslimbroeders), voormalig voorman van de Federatie van Islamitische Organisaties in Europa (FIOE, de koepelorganisatie van de Europese Moslimbroeders).

Ali al-Qaradaghi, uit Irak afkomstige en in Qatar neergestreken secretaris-generaal van de IUMS, en daarmee een naaste medewerker van Al-Qaradawi. Tevens ECFR-lid.

Tahir Mahdi, ECFR-lid, leraar en oprichter van de Parijse tak van het IESH, en leraar aan het Moslimbroeders-lesinstituut Alkhayria Belgica in Brussel.

Suhaib Hasan. ECFR-lid, oprichter en secretaris van de Islamic Sharia Council (ISC) in Londen, die met gebruik van shariarichtlijnen bemiddelt in familiekwesties.

Jasser Auda, lid van ECFR en IUMS en verbonden met diverse organisaties van de Moslimbroeders. Auda was adjunct-directeur van het Center for Islamic Legislation and Ethics (CILE), de in Qatar gevestigde denktank van Tariq Ramadan. Auda vertrok later naar Zuid-Afrika.

Hossam Shaker, journalist van Middle East Eye, een Britse website verbonden met de Moslimbroeders.

Issam el-Bashir, ECFR-lid, voormalig minister van religieuze zaken in Soedan, voormalig directeur van Islamic Relief in Groot-Brittannië.

François Burgat vooraanstaand Frans islamdeskundige, lid van de European Council on Foreign Relations (ECFR, niet te verwarren met Qaradawi’s ECFR), verdediger van Tariq Ramadan tegen de aanvallen van onder anderen Caroline Fourest.

Jamal Badawi, behalve ECFR- en IUMS-lid ook leider van Moslimbroederschap-organisaties in Noord-Amerika zoals de Council on American-Islamic Relations (CAIR).

Abdul Sattar Abu Ghudda, een van de grondleggers van de ECFR.

Khaled Hanafi, behalve ECFR-lid ook voorzitter van de Fatwa-Ausschuss in Deutschland (de Duitse ECFR) en leider van de Duitse tak van het IESH.

Ahmed al-Rawi, ECFR-lid, oud-voorzitter van de FIOE en de Muslim Association of Britain (MAB), voorzitter van Europe Trust, een vastgoedorganisatie van de Moslimbroeders, die met gelden uit de Golf moskeeën financierde in diverse Europese landen.

Abdallah Benmansour, de huidige voorzitter van de FIOE.

Amin al Hazmi, vice-voorzitter van de Associazione Islamica Italiana degli Imame delle guide religiose, een Italiaanse bond van geestelijken rond de Moslimbroederschap.

Van twee aanwezigen, volgens de vertaalmachine “Mullah Mustafa Oglu” en “Akram Kalash”, kon ik de achtergrond niet thuisbrengen. Vermoedelijk zijn beiden afkomstig uit Turkije.

Hossam Shaker, Ahmed Jaballah en Abdallah Benmansour zijn geen onbekenden is ons land want in mei 2010 namen ze in Amsterdam deel aan een conferentie van de Federatie van Islamitische Organisaties in Nederland (FION), toen nog de Nederlandse afdeling van de FIOE. De opvallendste gast op deze conferentie was “matseskenner” Salah Sultan.