CarelBrendel.nl

NIDA Rotterdam, de “frisse, dwarse, diverse en moderne” islamitische partij in de Maasstad, kan zich tot dusver op een redelijk welwillende pers verheugen. Minder aandacht is er voor de deelname van NIDA-prominenten aan acties voor het door Hamas geregeerde Gaza. Onderbelicht blijven ook de functies die enkele NIDA-vertegenwoordigers vervullen binnen organisaties van de Moslimbroederschap in Nederland.

Een “forse nieuwkomer” diende zich begin 2014 aan bij de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam. De islamitische beweging NIDA (“oproep” of “stem”) trad in het strijdperk om de tweedeling te doorbreken, die zou bestaan tussen “mensen die volwaardig Nederlander zijn” en “een tweede groep Rotterdammers die dat ook zijn, maar die het idee hebben dat ze dat steeds moeten bewijzen”.

De islampartij probeerde tevens een einde te maken aan een andere tweedeling, die tussen de lokale grootmachten Partij van de Arbeid en Leefbaar Rotterdam. Islamitische kiezers hadden te lang als “stemvee” gefungeerd voor de PvdA.

Lijsttrekker was het voormalige GroenLinks-raadslid Nourdin el Ouali. Tegen NRC Next zei hij: “Juist vanuit onze islamitische inspiratie zijn we er voor iedereen. Wij geloven in Rotterdam, we komen voort uit de talrijke gemeenschappen die de stad rijk is. Wij zijn de integratie ver voorbij.”

El Ouali had tijdens de verkiezingscampagne een goede pers. Hij toonde zich een mediagenieke en bedreven debater. NIDA slaagde er in een deel van de islamitische kiezers los te weken van de PvdA en stapte in maart 2014 met twee raadsleden het Rotterdamse stadhuis binnen.

In het media-enthousiasme over de nieuwkomer bleven enkele aspecten van de nieuwe partij onderbelicht. Verpakt in mooie woorden (“Wij waarderen geloof en bieden het de ruimte”) eiste NIDA Rotterdam in haar beginselverklaring (Speerpunten) meer ruimte op voor de islam in het publieke domein zonder het woord islam overigens te noemen.

In de Speerpunten staat het als volgt geformuleerd: “De ruimte voor zingeving en spiritualiteit dienen wij in onze stad in deze verschillende leefdomeinen te waarborgen. Dit geldt ook voor de publieke ruimte, (semi-) publieke voorzieningen als de zorg en het onderwijs, de arbeidsmarkt en de politiek. Dit is nodig om de uitdagingen waar we in al die verschillende leefdomeinen voor staan te benaderen vanuit de diepere zin en betekenis van het leven.

Onze grondwet biedt in principe de ruimte om dit vermogen tot zingeving en spiritualiteit optimaal te beleven. De scheiding tussen kerk en staat wordt echter te vaak misbruikt om dit waardevolle vermogen tot zingeving en spiritualiteit af te doen als iets van vroeger of als iets voor thuis. Principes als godsdienstvrijheid, het gelijkheidsbeginsel en de neutraliteit van de overheid bieden juist dit vermogen tot zingeving en spiritualiteit ook een plek in de publieke sfeer, publieke voorzieningen en het openbaar bestuur.”

Het zal niet verwonderen dat hetzelfde punt terugkeert bij de 25 concrete ideeën of standpunten. “Stop de misbruik van de scheiding van kerk en staat” heet het daar. Waaruit dat misbruik bestaat, licht NIDA Rotterdam niet toe. Maar een ander idee geeft wel aan in welke richting de partij denkt. Er moet “ruimte voor bezinning zijn in (semi-) publieke voorzieningen”. Voor de goede verstaander: er moeten islamitische gebedsruimtes komen in overheidsgebouwen, want het zijn heus niet de leden van pinkstergemeenten of hindoeverenigingen die al vele jaren om stilteplekken drammen.

In een ander actiepunt beweert NIDA Rotterdam dat “alle politieke partijen zeggen tegen discriminatie te zijn en in hun beleid slechts inzetten op het bestrijden van specifiek antisemitisme en homofobie. Zeker van belang. Maar onderzoek laat ons zien dat de ernst van racisme en islamofobie in de samenleving minstens zo groot is.”

Opvallend uiteraard is het ongefilterd overnemen van de inhoudsloze term “islamofobie”. Een groot probleem met dit begrip is namelijk dat hieronder niet alleen discriminatie van en agressie tegen moslims vallen, maar vaak ook kritiek op de ideologie van de politieke islam. Zoals het spreekwoord zegt: Waar “islamofobie!” wordt geroepen, zijn de islamisten nooit ver weg.

Een ander “concreet idee” is het delen van de Rotterdamse havenexpertise met Gaza-Stad. NIDA Rotterdam wil dat de Maasstad een zusterverband aangaat met de Hamas-stad. Een soortgelijk plan was in 2008 al eens door de Rotterdamse raad verworpen, maar NIDA wil kennelijk opnieuw in zee gaan met een stad, die nog steeds wordt geregeerd door de terreurbeweging Hamas.

NIDA-leider en zelfverklaard “activist voor Gaza” El Ouali wilde ook letterlijk in zee gaan met Hamas. In 2011 stond het toenmalige GroenLinks-raadslid klaar om zich in te schepen op de Stefano Chiarini, het Nederlands/Italiaanse schip in de Tweede Gazavloot. Deze “Freedom Flotillas” worden georganiseerd en geregisseerd door Hamas en de Moslimbroederschap, zoals onderzoeker Steven Merley ruimschoots (pdf) heeft aangetoond. Dezelfde organisaties zaten ook achter de tweede vloot.

El Ouali was in Griekenland de woordvoerder namens de Nederlandse opvarenden. Het Nederlandse initiatief was een samenwerkingsverband van extreem-links (de Internationale Socialisten) en organisaties van de Moslimbroederschap.

Uit naar de Telegraaf uitgelekte notulen bleek dat Amin Abou Rashed, internationaal fondsenwerver van Hamas, en Ibrahim Akkari, een oudgediende bij de Nederlandse Moslimbroeders, de hoofdrol speelden. Abou Rashed regelde in Italië de aankoop (pdf) van de Stefano Chiarini met geld bijeengebracht door stichting ISRAA, waarvan Akkari destijds de directeur was. Sinds kort is Akkari vice-voorzitter van Europe Trust Nederland, waarover straks meer.

Abou Rashed dook vervolgens op in Griekenland als medeorganisator van het Nederlands-Italiaanse transport. Op dat moment besloten de drie als opvarende aangemelde journalisten af te haken omdat zij van de organisatie geen opheldering kregen over de bemoeienis van Hamas en de Moslimbroeders. Onder Israëlische druk vertrok de hele Armada van “drijvende roestbakken” uiteindelijk niet uit de Griekse havens.

Gaza bleef een speerpunt van NIDA Rotterdam en El Ouali. Tijdens de Gaza-oorlog van 2014 namen partijleden enthousiast deel aan een grote demonstratie in Den Haag. Samen met Youth for Palestine, SP, GroenLinks, Internationale Socialisten en diverse Palestijnse en islamitische organisaties organiseerde NIDA kort daarna een soortgelijke manifestatie in Rotterdam.

El Ouali presenteerde het programma. Rapper Appa hield zijn gebruikelijke antisemitische tirade tegen “zionistische honden” en vergeleek de Israëlische regering met “moderne Hitlers”. El Ouali beweerde bij Radio Rijnmond dat hij de uitspraken van Appa niet had gehoord, hoewel ze duidelijk zijn te horen in een opname van Appa’s toespraak (vanaf 6’30”). Geen beste beurt voor een politicus die het bestrijden van antisemitisme “zeker van belang” vindt.

Nida Rotterdam roert zich nu ook in het koor van partijen dat zich keert tegen een mogelijke Rotterdamse deelname aan een handelsmissie naar Israël. El Ouali onlangs in het Algemeen Dagblad: “In dat soort oorden heeft onze burgervader niets te zoeken. Als hij wel zou gaan, dan keurt hij de misdaden van Israël impliciet goed uit naam van onze stad. Dat is onbestaanbaar.”

Dat zegt een raadslid dat zelf geen enkel bezwaar had tegen een trip naar Gaza. Keurde El Ouali daarmee impliciet alle terreurdaden goed van een fundamentalistisch en vrouwenonvriendelijk Hamas-regime? Dat lijkt me eerlijk gezegd nog onbestaanbaarder. Maar ook weer niet zo vreemd voor een islampartij die redelijk is verweven met de Moslimbroederschap in Rotterdam.

El Ouali was in 2011 de enige gekozen Nederlandse politicus die wilde aanmonsteren op de Gazavloot van Hamas. Het tweede NIDA-raadslid Aydin Peksert is medeoprichter van de studentenvereniging NIF, verbonden aan Milli Görüs, de Turkse variant van de Moslimbroeders.

Burgerlid Bas (“Abbas”) van Noppen is vice-voorzitter van De Middenweg, het Rotterdamse dawah centrum van de Moslimbroeders. Het voormalige kerkgebouw is eigendom van eerdergenoemde Europe Trust Nederland, de vastgoedorganisatie van deze beweging. Van Noppen geeft er regelmatig lezingen.

Het tweede burgerlid Abdelhafid Bouzidi was in 2009 de oprichter van een landelijk actiecomité dat opriep tot steun aan de tegendraadse Moslimbroeder Tariq Ramadan. De “omstreden moslimfilosoof” kon er in een debat met de Franse politicus Nicolas Sarkozy niet toe komen om het stenigen van vrouwen ronduit te veroordelen. Ramadan is tevens leider van een denktank van de Moslimbroeders in Qatar. Ramadan raakte in Rotterdam in ongenade als bruggenbouwer vanwege zijn werk voor de Iraanse staatspropagandazender Press TV.

Fractiedirecteur is Jeroen Schilder, voormalig stafmedewerker van het Contactorgaan Moslims en Overheid. Kennelijk is hij een belangrijke steunpilaar want hij noemt zichzelf “strategisch adviseur” van NIDA Rotterdam. Schilder is daarnaast lid van de raad van toezicht van het Landelijk Platform Nieuwe Moslims (LPNM), waarin hij ook als vrijwilliger actief was.

Het LPNM zetelt volgens de Kamer van Koophandel op hetzelfde adres in Rotterdam-Blijdorp waar ook De Middenweg en Europe Trust Nederland zijn gevestigd. Het LPNM is vooral bekend als organisator van de jaarlijkse Bekeerlingendag, waarbij volgens de AIVD ook de Moslimbroederschap is betrokken.

Twee bestuursleden en een gebiedscommissielid van NIDA Rotterdam deden op 31 mei mee aan een tochtje over de Nieuwe Maas uit solidariteit met de Marianne, het vlaggenschip van het derde Gaza Flotilla van Hamas. Organisator van de Break The Siege boot was Mohammed Akkari. Vader Ibrahim was druk in de weer aan boord. Hij maakte een video met onder meer een toespraakje van Denk NL-Kamerlid Tunahun Kuzu.

Nogal wat NIDA-prominenten zijn dus betrokken bij activiteiten van de Moslimbroederschap (die zich in het Westen overigens verre houdt van terrorisme). In de eerste berichten werd NIDA Rotterdam neergezet als een soort islamitisch CDA. Maar als we dan toch zo nodig vergelijkingen moeten trekken, dan is het meer op zijn plaats om de partij een soort islamistische AKP te noemen.