CarelBrendel.nl

Veel Engelsen doen lacherig over de Britse islamextremist Anjem Choudary. Ze zien hem als een dwaze clown. Of anders wel als de ‘media darling’ van de ‘islamofobe’ tabloids. Deze week verscheen er uit onverwachte hoek het rapport Gateway to Terror, dat een minder onschuldig beeld schetst van Choudary. Hope Not Hate, een anti-extremisme-organisatie die normaal haar pijlen richt op extreem-rechts in Groot-Brittannië, betoogt daarin dat achter de provocaties en de mediastunts van Choudary een groep schuilgaat, die als toegangspoort fungeert voor terrorisme in binnen- en buitenland. Choudary’s internationale netwerk omvat ook groepen in Nederland en België, aldus Gateway to Terror.

Het rapport noemt maar liefst zeventig voor terrorisme veroordeelde personen en/of deelnemers aan zelfmoordaanslagen verbonden met Choudary’s verboden organisatie Al-Muhajiroun (de emigranten) en aanverwante clubs. Daarnaast zijn er honderden leden veroordeeld voor kleine, niet met terrorisme verbonden misdrijven.

“Hoewel Choudary wellicht niet de hand had in terreurplannen, hielp hij wel mee met het vormen van de geestesgesteldheid van veel betrokkenen,” aldus Hope Not Hate. “Hij indoctrineerde ze en bracht ze via zijn netwerken in contact met terreurgroepen en aanhangers over de hele wereld.

Enkele voorbeelden:

Habib Ahmed, een veroordeeld lid van Al Qaida, was Choudary’s afdelingshoofd in Manchester.

Mohammed Chowdhury, leider van een groep die rond Kerstmis 2010 bomaanslagen wilde plegen in hartje Londen, was een naaste medewerker van Choudary.

Uit de gelederen van Choudary kwam, aldus Hope Not Hate, ook de man die in een recente video van de Somalische terreurbeweging Al-Shabaab enkele vooraanstaande Britse moslims met de dood bedreigde, omdat zij de brutale straatmoord op militair Lee Rigby hadden veroordeeld.

Volgens het rapport gaat het om Mohammed Hasnath. Twee jaar geleden werd hij, amper 18 jaar oud, aangehouden tijdens een van die typische ‘provo-acties’ in Oost-Londen, die het handelsmerk van Choudary’s aanhang zijn geworden. Hasnath, op dat moment uitkeringstrekker, beplakte de openbare ruimte vol stickers met de tekst ‘gay-free zone. Het leverde hem in juni 2011 een boete van 100 pond op.

Amper op vrije voeten kwam Hasnath opnieuw met de politie in aanraking voor het bekladden van reclameborden met schaars geklede vrouwen. Deze posters zouden passen in de campagne voor een ‘sharia controlled zone’, waarmee de aanhang van Choudary de bewoners van Tower Hamlets intimideerde.

Weer een jaar verder kreeg Hasnath een celstraf van veertien maanden voor het bezit van Inspire, de “glossy” van Al Qaida. Volgens de officier van justite bevatte zijn USB-stick van Hasnath instructies voor het plegen van terroristische aanvallen. Hasnath zat op dat moment al 206 dagen vast en kwam vrij. Volgens zijn advocaat was hij ‘een naïeve jonge man’ en was hij ‘berouwvol’.

De ‘naïeve en berouwvolle’ zondaar vertrok na zijn vrijlating naar Somalië, waar hij nu volgens de gegevens van Hope Not Hate meevecht in de gelederen van Al-Shabaab.

De samenvatting van Gateway to Terror stipt de internationale connecties van Choudary aan. Allereerst de naar Libanon uitgeweken oprichter van Al Muhijaroun, Omar Bakri Mohammad. Verder de sharia-groepjes in Europa, waaronder de inmiddels verdwenen clubs Shariah4Belgium en Shariah4Holland. Ze komen ook voor in het organisatieschema, dat gezien de opheffing van de shariaclubjes en hun vervanging door nieuwe radicale organisaties nogal verouderd lijkt. Wellicht biedt het volledige rapport meer inzicht hierover.

Dat Choudary ook directe contacten heeft met Nederlandse islamextremisten is gebleken bij zijn bezoek aan een conferentie in Nederland, die werd begeleid met een provo-achtige demonstratie bij het monument op de Dam. Vooral uit de gelederen van het mede door Choudary aangestuurde Shariah4Belgium zijn radicalen afgereisd om deel te nemen aan de Syrische jihad. Anders dan in Engeland hebben we hier in de Lage Landen echter nog niet of nauwelijks te maken met terrorisme in het thuisland.

In de reacties klinkt er overigens ook kritiek door op Hope Not Hate. Met Choudary zou de organisatie een gemakkelijk doelwit hebben gekozen – een scherpslijper met een minimale aanhang, die door bijna iedereen wordt verafschuwd. Vergelijkbare denkbeelden, alleen minder hard en provocerend verkondigd, zijn gangbaar bij allerhande radicale moslimpredikers, die als het hen uitkomt niet aarzelen om Choudary keihard veroordelen, maar zelf ijveren voor seksuele apartheid op universiteiten en juridische bemiddeling via sharia adviesraden. Misschien iets voor een volgend rapport?

Maar goed. Hope Not Hate maakt in elk geval werk van de bestrijding van het niet ongevaarlijke islamextremisme van Choudary & Co. Zoiets zie ik de Nederlandse racisme- en extremismebestrijders nog niet doen.