CarelBrendel.nl

Opnieuw heeft Geert Wilders iedereen op de kast gejaagd met een tweet: “Het zal nooit wennen. Een Marokkaanse (Arib) vanmiddag als Kamervoorzitter met de Koran voor haar neus in de Nederlandse Tweede Kamer.” Een denigrerende tekst voor iedereen, die vindt dat mensen niet moeten worden beoordeeld op hun afkomst, maar op wat ze doen. Wilders vergat en passant de andere ‘heilige boeken’ op de tafel van de dienstdoende Kamervoorzitter: de Bijbel en het Theologisch Politiek Traktaat van de 17de-eeuwse verlichtingsdenker Baruch Spinoza. Deze drie boeken liggen trouwens ook op tafel als Wilders’ partijgenoot Martin Bosma de Kamerdebatten leidt.

De opstelling van Wilders jegens Arib heeft grote overeenkomsten met de manier waarop de PvdA-politica vanuit islam-fundamentalistische hoek wordt bejegend. Ook daar ziet men Arib in de eerste plaats als Marokkaanse moslima. Daar is de kritiek juist dat zij te weinig doet voor de moslims. In 2011 zag ik bijvoorbeeld een tweet met de volgende tekst langskomen: “Grappig dat Arib debat leidt in Kamer. Ze zit al 4622 dagen in Kamer en heeft nog nooit iets gedaan voor 1 miljoen burgers.”

Khadija Arib kwam ooit in het nieuws doordat zij lid was van een adviesraad van de Marokkaanse koning — een zeer aanvechtbaar besluit waar ik me destijds heftig tegen heb gekeerd. Diezelfde Arib was daarentegen een van de weinige PvdA-politici die zich druk maakte over de groeiende invloed van de Haagse As-Soennah-moskee. Ze verzette zich tegen het surveilleren door salafistische vrijwilligers tijdens de oudejaarsnacht in de Haagse Schilderswijk. “Zo wint deze moskee steeds meer terrein!”

Arib liep eind 2011 ook voorop tegen de komst van de Marokkaanse ‘pedo-imam’ Mohamed al-Maghraoui naar een conferentie van As-Soennah. Deze ‘islamgeleerde’ had een omstreden fatwa uitgevaardigd, waarin hij het huwen van zeer jonge meisjes rechtvaardigde. Arib wilde hem de toegang tot Nederland ontzeggen omdat zij deze fatwa als een oproep tot seksueel geweld beschouwde. Daarnaast kaartte het PvdA-Kamerlid de illegale shariahuwelijken aan, die door de toen nog door sjeik Fawaz geleide As-Soennah-moskee werden gesloten.

Nederlanders met een moslimachtergrond, bijvoorbeeld de vrouwen in de Schilderswijk voor wie Arib opkomt, hebben het meeste te vrezen van een opmars van de salafisten, Moslimbroeders en andere verbreiders van de politieke islam. Met zijn kopvoddenretoriek heeft Wilders echter alle mogelijke bondgenoten van zich vervreemd. Juist op zijn belangrijkste thema — de islam — bereikt Wilders vrijwel niets. Integendeel. Wilders is uitgegroeid tot een grote hinderpaal in de strijd tegen de politieke islam ofwel het islamisme – de stroming die de religie islam tot onderdeel van de ideologie heeft gemaakt. Terwijl er in het binnenland (groeiende dawa-beweging, terugkeer van het radicale salafisme) en vooral het buitenland (Al Shabaab, Boko Haram, Al Qaida, vervolging van christenen) genoeg zaken zijn om je grote zorgen over te maken.

De vaste Wilders-aanhangers willen niets horen van kritiek op hun leider. Ze maken zich niet druk over de ongewenste toeloop tijdens de laatste PVV-manifestatie, maar wel over degenen die kritiek leveren op deze ongewenste toeloop. Ze verheugen zich over de stevige groei in de opiniecijfers van Maurice de Hond. Maar die winst zal snel verdampen als er echte verkiezingen komen en Nederlanders in het stemhokje moeten beslissen aan wie ze het ambt van premier zullen toevertrouwen.

In de boekenkwestie heeft Wilders overigens wel een punt, al blijft het onduidelijk waarom hij daarvoor Khadija Arib moest schofferen en niet twitterde tijdens een sessie onder leiding van Martin Bosma. Die Koran hoort niet op die tafel. Net zo min overigens als de Bijbel. En net zo min als dat Traktaat van Spinoza, dat mag fungeren als goedmakertje voor de ongelovigen. Regering en parlement regeren op grond van wetten, niet op grond van zogenaamde heilige of belangrijke boeken.

In juni van dit jaar maakte de PVV terecht bezwaar tegen de Koran. Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg wilde daarop alle boeken weghalen met uitzondering van het Kamerreglement. Maar hiertegen protesteerde een meerderheid van de Tweede Kamer. De Volkskrant: “Dan had het er toch te veel op geleken dat ze dat deed op verzoek van de PVV die zoals de PvdA het formuleerde ‘de pik heeft op moslims’.”

Nee, stel je voor dat de Kamer ingaat op een juiste gedachte van de PVV. Uit angst voor de PVV neemt de Nederlandse politiek dan nog liever onjuiste beslissingen. Wilders-kramp heet dat. Daar schieten we net zo weinig mee op als met de ramkoers van de PVV.