CarelBrendel.nl

Ruim een jaar geleden besloten de bestuursleden Henny Kreeft en Jacques Visker een einde te maken aan de Nederlandse Moslim Partij (NMP). De tijd voor een moslimpartij was nog niet rijp, aldus het duo na twee mislukte pogingen om aan de Kamerverkiezingen mee te doen. Kreeft is een bekeerling die in een ver verleden actief was voor de LPF van Pim Fortuyn. Amper een jaar later probeert een andere bekeerling het opnieuw. Arnoud van Doorn, eind 2011 uit de Haagse PVV-fractie gezet, en sindsdien onafhankelijk raadslid, kondigde zondagavond aan om ‘een nieuwe frisse partij’ op te richten, open voor iedereen, maar wel ‘gebaseerd op islamitische normen en waarden’. “Het wordt tijd dat we als islamitische gemeenschap onze verantwoordelijkheid nemen,” aldus de Hagenaar.

Eerder die dag werd Van Doorn nog in de bloemen gezet na een spreekbeurt in centrum De Middenweg, het Rotterdamse clubhuis van de Moslimbroeders. Of er een direct verband is tussen de partij-oprichting en deze bijeenkomst, weet ik niet. Wel toonden gastheer Jacob van der Blom en medespreker Nourdeen Wildeman zich ingenomen met het besluit, overigens net als vele andere moslims, van wie de steunbetuigingen per Twitter werden doorgegeven door Van Doorn.

Later in de week sloeg de oprichter een tweede slag. Het onafhankelijke raadslid maakte bekend dat zijn Groep-Van Doorn zal samengaan met de Partij van de Eenheid, de islamitische partij van Abdoe Khoulani. Partij van de Eenheid is overigens een merkwaardige naam voor een fractie, die is ontstaan door een scheuring bij de Islam Democraten, de tweede lokale moslimpartij. Van Doorn, door PVV-kiezers in de Haagse gemeenteraad gebracht omdat die partij ‘zich verzet tegen de islamisering van de stad’ (aldus het verkiezingspamflet), versterkt nu een islamitische partij. Over zetelroof en kiezersbedrog gesproken.

Na zijn bekering bij de salafistische moskee As-Soennah heeft Van Doorn internationale bekendheid gekregen. Tijdens een bedevaart in Saoedi-Arabië stonden de media voor hem in de rij en werd hij ontvangen door vooraanstaande persoonlijkheden. Onder hen ook sjeik Abdul Rahman Al-Sudais (op de foto bovenaan in het midden), die vanwege antisemitische uitlatingen de deur werd geweigerd in Canada. Tijdens de reis kondigde ‘ex-islamofoob’ Van Doorn aan dat hij een film over de profeet Mohammed ging maken.

Of Van Doorns landelijk bekendheid en internationale uitstraling voldoende zijn om de nieuwe partij tot succes te maken? Joost Niemöller van De Dagelijkse Standaard denkt van wel. Hij schat zelfs in dat ‘veel Nederlanders’ op Van Doorn willen stemmen ‘vanuit multiculturele idealen’. Zo optimistisch voor de nieuwe partij ben ik beslist niet. Ik ben nogal sceptisch omdat de Nederlandse islam sterk langs etnische lijnen is verdeeld met als gevolg veel onderlinge ruzies. Denk aan de eerdere soaps rond de twee moslimomroepen en overlegorganen. Daarnaast kom ik veel amateurisme en onkunde tegen dat niet kan worden weggepoetst door het permanente slachtofferdenken. Letterlijk schoolvoorbeeld hiervan is de ondergang van de Ibn Ghaldounschool in Rotterdam.

Toch wanhoop ik niet helemaal voor de nieuwe islamitische partij. Het aantal in Nederland opgegroeide en gewortelde moslims groeit met als gevolg dat ook de basis voor een nieuwe, meer professionele partijvorming breder wordt. Bovendien kiest Van Doorn een gunstiger moment dan zijn voorganger Kreeft. Dat heeft weer alles te maken met de steeds lossere band tussen de Partij van de Arbeid en haar islamitische kiezers. Hele generaties Turkse en Marokkaanse Nederlanders zijn groot geworden met het beeld van ‘Ome Joop’ den Uyl, de zorgzame wijze oude man die ervoor zorgde dat de gastarbeiders en hun nakomelingen niet in de sociale knel zouden komen.

Deze relatie staat om twee redenen op de tocht. Allereerst probeert de partij zich met groeiend succes te verlossen van de ooit knellende omhelzing door moslimfundamentalisten. De fundi’s morren steeds luider over de koers van de PvdA en over haar rechtse, ‘PVV-achtige’ neigingen. ‘Tijd om links te verlaten’ klonk het vorig jaar al op het islamforum Wij Blijven Hier.

De PvdA heeft het extra moeilijk doordat haar traditionele rol als ‘schild van de zwakken’ ter discussie staat door de regeringscoalitie met de VVD. Maar ik moet nog zien of de onvrede over het sociale beleid tot een kiezersuittocht richting islampartij zal leiden. Wie heel erg bang is voor ontslag of korting op de uitkering zal toch eerder naar de SP overstappen.

Anders dan Van Doorn suggereert zijn moslims nu al volop vertegenwoordigd in de Tweede Kamer en in talloze gemeenteraden, niet alleen bij de PvdA, maar ook in ruime mate bij SP, GroenLinks, CDA, en zelfs bij VVD en D66. De meesten van hen bedrijven geen politiek op basis van de islam. Maar het is ook nog maar de vraag of alle moslims dit verwachten. Voor een deel van de 1,1 miljoen Nederlanders met een moslim-achtergrond speelt godsdienst geen of een kleine rol. Zij hebben hooguit een motief om de PvdA af te danken ten gunste van een andere partij. Islamitische groepen zijn tot dusver niet veel verder gekomen dan een paar raadszetels in de grote en middelgrote steden.

Daarnaast vraag ik me af hoe veel steun Van Doorn c.s. uit ‘de islamitische gemeenschap’ zelf zullen krijgen. Strenge salafisten wijzen de stembusgang af, of stemmen alleen in uiterste noodzaak, bijvoorbeeld om ‘het gevaar-Wilders’ af te wenden. Veel hangt af van de opstelling van de op etnische basis gevormde Turkse en Marokkaanse moskee-organisaties. Op lokaal niveau zijn hun kaders nog op veel plaatsen aanwezig bij de gevestigde partijen. Zullen zij die posities verlaten en meedoen aan het ongewisse avontuur van een nieuwe islampartij?

Tenslotte geloof ik al helemaal niet in een toeloop van autochtone kiezers met ‘multiculturele idealen’. Wat hebben aanhangers van GroenLinks en de probleemontkennerspartij D66 eigenlijk te zoeken bij een overgelopen PVV’er met mogelijk een strafblad?